Zakres
W niniejszym dokumencie określono metodę pomiaru dymu wytworzonego przez eksponowane powierzchnie próbek materiałów lub kompozytów. Ma ona zastosowanie do próbek, zasadniczo o płaskiej powierzchni, o grubości nie przekraczającej 25 mm, umieszczonych w pozycji poziomej i poddanych określonemu poziomowi promieniowania termicznego w zamkniętej komorze z zastosowaniem lub bez zastosowania płomienia pilotowego. Niniejsze badanie ma zastosowanie do wszystkich tworzyw sztucznych.
Zakłada się, że wartości gęstości optycznej oznaczane tą metodą odnoszą się do próbki lub zestawu materiałów w badanej postaci i grubości, i nie mogą być uważane jako charakterystyczne, podstawowe właściwości.
Niniejsza metoda ma zastosowanie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych oraz w przypadku badań bezpieczeństwa pożarowego konstrukcji budowlanych, taboru kolejowego (pociągów), statków itd. i nie stanowi podstawy szacowania w odniesieniu do przepisów budowlanych lub innych celów. Metoda nie stanowi podstawy do prognozowania gęstości dymu, który może być wytwarzany przez materiały poddane działaniu ciepła i płomienia w innych (rzeczywistych) warunkach ekspozycji. Opisana procedura badania nie uwzględnia efektu podrażnienia oczu.
UWAGA Niniejsza procedura badania dotyczy zmniejszenia widoczności ze względu na gęstość dymu, która na ogół nie jest związana ze stopniem działania drażniącego (patrz Załącznik E).
Należy podkreślić, że wytwarzanie dymu z materiału zmienia się w zależności od poziomu promieniowania, na które narażona jest próbka. Wyniki uzyskane metodą opisaną w niniejszym dokumencie odnoszą się do ekspozycji przy określonych poziomach promieniowania wynoszących 25 kW/m2 i 50 kW/m2.
