Zakres
W niniejszym dokumencie określono charakterystyki i metody wytwarzania wzorcowego promieniowania rentgenowskiego i gamma do wzorcowania dawkomierzy i mierników mocy dawki stosowanych w ochronie przed promieniowaniem, w odniesieniu do wielkości operacyjnych związanych z fantomem Międzynarodowej Komisji ds. Jednostek Promieniowania i Pomiarów (ICRU)[5]. Najniższa moc kermy w powietrzu, do której ma zastosowanie niniejsza norma, wynosi 1 µGy • h–1. Poniżej tej wartości mocy kermy w powietrzu (naturalne) promieniowanie tła wymaga szczególnej uwagi i nie jest uwzględnione w niniejszym dokumencie.
Dla widm promieniowania opisanych w Rozdziałach od 4 do 6 opublikowano informacje umożliwiające określenie wymagań dla wszystkich istotnych parametrów dopasowanych lub scharakteryzowanych pól wzorcowych, w celu osiągnięcia docelowej niepewności całkowitej (k = 2) od około 6 % do 10 %, dla wielkości operacyjnych związanych z fantomem. Pola promieniowania rentgenowskiego opisane w informacyjnych Załącznikach od A do C nie są określane jako wzorcowe pola promieniowania rentgenowskiego.
UWAGA W pierwszym wydaniu normy ISO 4037-1, wydanym w 1996 r., opisano kilka dodatkowych widm promieniowania, niedostępnych w niniejszym wydaniu normy. Z głównej części niniejszego dokumentu zostało usunięte promieniowanie charakterystyczne, promieniowanie gamma radionuklidu 241Am, S-Am oraz promieniowanie fotonowe o wysokiej energii R-Ti i R-Ni. Najczęściej stosowane promieniowanie, promieniowanie charakterystyczne i promieniowanie gamma radionuklidu 241Am, S-Am są opisane prawie niezmienione w informacyjnych Załącznikach A i B. W informacyjnym Załączniku C podano dodatkowe pola promieniowania X, które są określone przez wskaźnik jakości.
Metody wytwarzania oraz charakterystyki promieniowania wzorcowego dla określonych zakresów energii fotonów są opisane w Rozdziałach od 4 do 6. Opisane trzy grupy promieniowania referencyjnego to:
a) w zakresie energii od około 8 keV do 330 keV, ciągłe widmo filtrowanego promieniowania rentgenowskiego;
b) w zakresie energii od 600 keV do 1,3 MeV, promieniowanie gamma emitowane przez radionuklidy;
c) w zakresie energii od 4 MeV do 9 MeV, promieniowanie fotonowe wytwarzane przez akceleratory.
Wzorcowe pole promieniowania, najbardziej odpowiednie dla zamierzonego zastosowania, można wybrać z Tablicy 1, w której podano przegląd wszystkich wzorcowych widm promieniowania, określonych w Rozdziałach od 4 do 6. Nie obejmuje ona promieniowań wyszczególnionych w Załącznikach A, B i C.
