Gleba, uzdatnione bioodpady oraz osady ściekowe -- Oznaczanie wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (PAH) z zastosowaniem chromatografii gazowej (GC) oraz z zastosowaniem wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC)
Zakres
W niniejszej Europejskiej Normie podano metodę ilościowego oznaczania 16 wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (PAH) (patrz Tablica 2) w glebie, osadach ściekowych oraz uzdatnionych bioodpadach z zastosowaniem GC-MS oraz HPLC-UV-DAD/FLD (patrz również Załącznik B), umożliwiającą oznaczanie szerokiego zakresu stopnia zanieczyszczenia PAH. Stosując detekcję fluorescencyjną nie można oznaczać ilościowo acenaftylenu. Tablica 2 – Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, które można oznaczać stosując niniejszą Normę Europejską (naftalen, acenaften, acenaftylen, fluoren, antracen, fenantren, fluoranten, piren, benzo[a]antracen, chryzen, benzo[b]fluoranten, benzo[k]fluoranten, benzo[a]piren, indeno[1,2,3-cd]piren, dibenzo[a,h]antracen, benzo[ghi]perylen). Granica wykrywalności zależy od substancji oznaczanych, używanego wyposażenia, jakości odczynników stosowanych do ekstrakcji próbki oraz oczyszczania uzyskanego ekstraktu. Zazwyczaj dolną granicę stosowalności 0,01 mg/kg (w przeliczeniu na suchą masę) można zapewnić dla każdego pojedynczego PAH. Zależy to od aparatury i próbki. Osady ściekowe oraz uzdatnionych bioodpady mogą mieć różne właściwości, a także oczekiwany stopień zanieczyszczenia PAH i zawartość substancji zakłócających. Różnice takie powodują, że nie jest możliwe przedstawienie jednego ogólnego sposobu postępowania. Niniejsza Europejska Norma zawiera tablice decyzyjne oparte na właściwościach próbki oraz stosowanych sposobach ekstrakcji i oczyszczania. Następnie są dwa ogólne tory postępowania mieszanie (wstrząsanie) lub zastosowanie metody ekstrakcji Soxhleta/ekstrakcji cieczą pod ciśnieniem. UWAGA Niniejszą metodą można również oznaczać inne związki PAH, pod warunkiem że udowodniono, iż jest ona do tego odpowiednia.
