Jakość gleby -- Oznaczanie zawartości arsenu, antymonu oraz selenu metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją elektrotermiczną lub z generowaniem wodorków, w ekstraktach uzyskanych z gleby z zastosowaniem wody królewskiej
Zakres
Podano sposób oznaczania zawartości arsenu, antymonu oraz selenu, w ekstrakcie uzyskanym z gleby z zastosowaniem wody królewskiej, zgodnie z ISO 11466, metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją elektrotermiczną lub z generowaniem wodorków. Arsen, antymon oraz selen ekstrahuje się z próbek gleby, stosując wodę królewską, zgodnie z ISO 11466. Arsen, antymon oraz selen oznacza się metodą elektrotermicznej spektrometrii absorpcji atomowej (ETAAS), w przypadku której do kuwety grafitowej dozuje się porcjami określone objętości roztworu próbki. W wyniku stopniowego zwiększania temperatury w kuwecie następuje: suszenie, rozkład termiczny matrycy i dysocjacja termiczna na wolne atomy. Wynikiem absorpcji (w warunkach optymalnych) będzie ostry, symetryczny pik o wysokości proporcjonalnej do stężenia pierwiastka w roztworze. Alternatywnie, arsen, antymon oraz selen oznacza się, stosując technikę generowania wodorków (HGAAS). Arsen i antymon, w ekstrakcie uzyskanym z zastosowaniem wody królewskiej, najpierw wstępnie redukuje się mieszaniną kwasu askorbinowego i jodku potasu. Selen wstępnie redukuje się kwasem chlorowodorowym w podwyższonej temperaturze. Następnie w reakcji z roztworem borowodorku sodu tworzą się wodorki. Wodorki są przenoszone z roztworu, w strumieniu argonu, do ogrzewanej kuwety kwarcowej i rozkładane w temperaturze 900 °C, po czym stężenie atomów arsenu i antymonu oznacza się z zastosowaniem atomowej spektrometrii absorpcyjnej
