Zakres
Niniejsza norma międzynarodowa klasyfikuje wirniki w grupy odpowiadające wymaganiom w zakresie wyważenia; określa ona metody oceny niewyważenia końcowego i dostarcza podstawowe wytyczne dla kryteriów jakości wyważenia końcowego. Wszystkie wirniki są zatem sklasyfikowane w taki sposób, aby wskazać te, które mogą być wyważane normalnymi lub zmodyfikowanymi technikami wyważania wirników sztywnych, oraz te, które wymagają wyważania szybkoobrotowego. Klasyfikacja wirników na różne kategorie pozwala stosować metody wyważania uproszczonego dla kilku wirników i gwarantuje, że dla innych wirników, jeśli to konieczne, operacja wyważania jest realizowana metodą przystosowaną. Tak jak w przypadku ISO 1940, zadaniem niniejszej normy nie jest ustalenie warunków odbioru dla jakiejkolwiek grupy wirników, lecz raczej dostarczenie wskazówek, jak uniknąć większych błędów czy też przesadnych lub niemożliwych do spełnienia wymagań. Jednakże może ona służyć jako podstawa do poszukiwań bardziej rozwiniętych, np. gdy, w szczególnych przypadkach niezbędne jest określenie bardziej dokładne jakości wymaganego wyważenia. Jeśli wymagane ograniczenie lub metody produkcji i wyważania są przestrzegane, zadowalające warunki działania mogą być zapewnione z dużym prawdopodobieństwem. Jednakże mogą pojawiać się przypadki, gdy odstąpienie od wymagań niniejszej normy międzynarodowej może być konieczne.
