Zakres
1.1 W niniejszym dokumencie podano ogólną metodę oznaczania temperatury ugięcia pod obciążeniem (naprężenia zginającego w zginaniu trójpunktowym) tworzyw sztucznych. Różne typy próbek testowych i różne stałe obciążenia są zdefiniowane w celu dopasowania do różnych rodzajów materiałów.
1.2 W ISO 75-2 określono szczególne wymagania dotyczące tworzyw sztucznych (w tym wypełnionych tworzyw sztucznych i tworzyw sztucznych wzmocnionych włóknami, w których długość włókien, przed przetwarzaniem, wynosi do 7,5 mm) i ebonitu, podczas gdy w ISO 75-3 określono szczególne wymagania dotyczące wysokiej wytrzymałości laminatów termoutwardzalnych i tworzyw sztucznych wzmocnionych długimi włóknami, w których długość włókna jest większa niż 7,5 mm.
1.3 Podane metody są odpowiednie do oceny względnego zachowania różnych rodzajów materiałów w podwyższonej temperaturze pod obciążeniem przy określonej szybkości wzrostu temperatury. Uzyskane wyniki niekoniecznie odzwierciedlają maksymalną temperaturę użytkowania, ponieważ w praktyce istotne czynniki, takie jak czas, warunki obciążenia i nominalne naprężenia powierzchniowe, mogą różnić się od warunków testowych. Rzeczywistą porównywalność danych można uzyskać tylko dla materiałów o tym samym module zginania w temperaturze pokojowej.
1.4 W metodach określono preferowane wymiary próbek do badań.
1.5 Dane uzyskane przy użyciu opisanych metod testowych nie są przeznaczone do przewidywania rzeczywistych końcowych właściwości użytkowych. Dane nie są przeznaczone do analiz projektowych lub przewidywania wytrzymałości materiałów w podwyższonej temperaturze.
1.6 Niniejsza metoda jest powszechnie znana jako test ugięcia pod obciążeniem lub test odkształcenia cieplnego, chociaż nie ma oficjalnego dokumentu stosującego to oznaczenie.
