Zakres
Określono metody oznaczania temperatury ugięcia pod obciążeniem (naprężenia zginającego pod obciążeniem trójpunktowym) tworzyw sztucznych. W odniesieniu do różnych rodzajów materiałów określono różne typy kształtek do badań i różne wartości stałego obciążenia. W niniejszej części ISO 75 ogólnie opisano metodę badania, w części 2 podano specyficzne wymagania dotyczące tworzyw sztucznych (z uwzględnieniem tworzyw napełnionych i tworzyw wzmocnionych włóknami o długości włókien przed przetworzeniem materiału do 7,5 mm) oraz ebonitu, natomiast w części 3 podano specyficzne wymagania dotyczące termoutwardzalnych laminatów o dużej wytrzymałości oraz tworzyw wzmocnionych długimi włóknami o długości powyżej 7,5 mm. Opisane metody mają zastosowanie do porównawczej oceny zachowania się różnych rodzajów materiałów w podwyższonej temperaturze obciążeniem przy określonej szybkości wzrostu temperatury. Nie oznacza to, że uzyskane wyniki określają maksymalne temperatury stosowania tworzywa, ponieważ w praktyce zasadnicze czynniki, takie jak czas, warunki obciążenia oraz nominalne naprężenie powierzchniowe, mogą być inne niż warunki badania. Rzeczywistą porównywalność danych można osiągnąć jedynie wówczas, gdy bada się tworzywa o takim samym module sprężystości przy zginaniu w temperaturze pokojowej. W metodach określono zalecane wymiary kształtek do badań. Badania wykonane z zastosowaniem kształtek o innych wymiarach lub kształtek przygotowanych w innych warunkach mogą dawać inne wyniki. W związku z tym, jeżeli wymagane jest uzyskiwanie powtarzalnych wyników, należy starannie kontrolować i rejestrować warunki przygotowywania kształtek do badań i parametry badania. Danych uzyskanych z zastosowaniem opisanych metod badania nie można wykorzystywać do przewidywania końcowych właściwości wyrobu. Dane te nie mogą służyć do analiz projektowych ani do przewidywania czasu pracy materiałów w podwyższonych temperaturach. Niniejsza metoda jest powszechnie znana jako test HDT
