Zakres
1.1 W niniejszym dokumencie podano ogólne zasady oznaczania w określonych warunkach właściwości mechanicznych przy statycznym rozciąganiu tworzyw sztucznych i kompozytów tworzywowych. Podano kilka różnych typów kształtki do badań odpowiednich dla różnych rodzajów materiałów, które są wyszczególnione w kolejnych częściach ISO 527.
1.2 Metody te stosuje się do badania zachowania się kształtek do badań podczas rozciągania oraz do oznaczania wytrzymałości przy rozciąganiu, modułu sprężystości przy rozciąganiu i innych cech zależności naprężenie/odkształcenie w określonych warunkach.
1.3 Metody stosuje się wybiórczo do następujących materiałów:
– sztywnych i półsztywnych tworzyw termoplastycznych przeznaczonych do wtryskiwania, wytłaczania i odlewania, w tym kompozycji napełnionych i wzmocnionych, oraz do rodzajów nienapełnionych; sztywnych i półsztywnych termoplastycznych folii i płyt;
– sztywnych i półsztywnych termoutwardzalnych tworzyw przeznaczonych do formowania, łącznie z kompozycjami napełnionymi i wzmocnionymi, sztywnymi i półsztywnymi płytami termoutwardzalnymi, w tym laminatami;
– termoutwardzalnych i termoplastycznych kompozytów wzmocnionych włóknami jednokierunkowo lub niejednokierunkowo za pomocą takich materiałów, jak: maty, tkaniny, tkaniny rowingowe, pasma cięte, wzmocnienia kombinowane i hybrydowe, rowingi i włókna mielone; płyt wykonanych z tworzyw preimpregnowanych (prepregów),
– termotropowych polimerów ciekłokrystalicznych.
Metody nie są odpowiednie do badania sztywnych tworzyw porowatych, w odniesieniu do których stosuje się ISO 1926, lub do struktur warstwowych zawierających tworzywa porowate.
