Zakres
Niniejsza część ISO 717:a) definiuje jednoliczbowe wskaźniki oceny izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych między pomieszczeniami i izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych stropów, b) opisuje zasady wyznaczania tych wskaźników na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych w pasmach tercjowych zgodnie z normami EN ISO 10140-3 i EN ISO 140-7 oraz w pasmach oktawowych, zgodnie z EN ISO 140-7, c) definiuje jednoliczbowe wskaźniki tłumienia dźwięków uderzeniowych przez warstwy podłogowe (pływające podłogi, wykładziny, lekkie warstwy podłogowe), wyznaczone na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych w pasmach tercjowych zgodnie z normą EN ISO 10140-3, d) określa procedurę wyznaczania wskaźników tłumienia dźwięków uderzeniowych przez układy podłogowe ułożone na lekkich stropach. Jednoliczbowe wskaźniki wyznaczone zgodnie z niniejszą częścią normy ISO 717 służą do oceny izolacyjności od dźwięków powietrznych oraz uproszczenia formułowania wymagań akustycznych w kodach budowlanych. Dodatkowo wprowadzono wyznaczanie wskaźnika jednoliczbowego z dokładnością do 0,1 dB w celu przedstawienia niepewności (z wyjątkiem widmowych współczynników adaptacyjnych). Wymagane wartości wskaźników jednoliczbowych są określane w zależności od potrzeb. Klasyfikacja wyników pomiarów wykonywanych w rozszerzonym paśmie częstotliwości jest ujęta w Załączniku A. Metoda wyznaczania jednoliczbowych wskaźników dla płytowych stropów ciężkich z podłogami jest opisana w Załączniku B. Przykład obliczeń jednoliczbowego wskaźnika oceny podano w Załączniku C