Zakres
Niniejsza część ISO 717: a) definiuje jednoliczbowe wskaźniki oceny izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych między pomieszczeniami i izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych elementów budowlanych takich jak ściany, stropy, okna, drzwi itd., b) uwzględnia różne rodzaje widm źródeł hałasu wewnątrz i na zewnątrz budynku, c) opisuje zasady wyznaczania tych wskaźników na podstawie wyników pomiarów przeprowadzonych w pasmach tercjowych lub w pasmach oktawowych zgodnie z normami EN ISO 10140-2, EN ISO 140-4 i EN ISO 140-5. Jednoliczbowe wskaźniki wyznaczone zgodnie z niniejszą częścią normy ISO 717 służą do oceny izolacyjności od dźwięków powietrznych oraz uproszczenia formułowania wymagań akustycznych w kodach budowlanych. Dodatkowo wprowadzono wyznaczanie wskaźnika jednoliczbowego z dokładnością do 0,1 dB w celu przedstawienia niepewności (z wyjątkiem widmowych współczynników adaptacyjnych). Wymagane wartości wskaźników jednoliczbowych są określane w zależności od potrzeb. Jednoliczbowe wskaźniki oceny wyznaczane są na podstawie pomiarów w pasmach tercjowych i oktawowych. W przypadku badań laboratoryjnych zgodnie z ISO 10140, wartości wskaźników są wyznaczane jedynie przy użyciu pasm tercjowych. Klasyfikacja wyników pomiarów wykonywanych w rozszerzonym paśmie częstotliwości jest ujęta w Załączniku B