Ochrona radiologiczna -- Wzorcowe promieniowanie rentgenowskie i gamma do kalibracji dawkomierzy i mierników mocy dawki oraz do określania ich charakterystyk energetycznych -- Część 3: Wzorcowanie dawkomierzy otoczenia i dawkomierzy indywidualnych oraz określanie ich charakterystyk energetycznych i kierunkowych
Zakres
W niniejszym dokumencie podano dodatkowe procedury i dane do wzorcowania dawkomierzy i mierników mocy dawki stosowanych do dozymetrii indywidualnej i środowiskowej. Ogólna procedura wzorcowania i wyznaczania odpowiedzi mierników dawki (mocy dawki) wykorzystywanych w ochronie radiologicznej jest opisana w ISO 29661 i jest przestrzegana w miarę możliwości. W tym celu wykorzystuje się wzorcowe pola promieniowania fotonów o średnich energiach od 8 keV do 9 MeV, tak jak określono w ISO 4037-1. W Załączniku D podano dodatkowe informacje dotyczące warunków wzorcowych, wymaganych standardowych warunków testowych i efektów związanych z zakresami elektronów. Do dozymetrii indywidualnej zalicza się zarówno dozymetry całego ciała jak i kończyn, a do dozymetrii środowiskowej – zarówno przenośne jak i stacjonarne mierniki dawki (mocy dawki).
Wymagana jest równowaga cząstek naładowanych w polu wzorcowym. Jednak nie zawsze równowaga naładowanych cząstek jest ustalona w polu roboczym, dla którego wzorcowany jest dozymetr. Dotyczy to w szczególności energii fotonów nie powodującej równowagi naładowanych cząstek na głębokości wzorcowej d, która zależy od rzeczywistej kombinacji energii i głębokości d. Elektrony o energiach powyżej 65 keV, 0,75 MeV i 2,1 MeV mogą przenikać odpowiednio przez 0,07 mm, 3 mm i 10 mm tkanki ICRU, a właściwości promieniowania o energiach fotonów powyżej tych wartości są uważane za właściwości promieniowania bez naturalnej równowagi cząstek naładowanych dla wielkości określonych na tych głębokościach. Dokument ten dotyczy również określenia odpowiedzi w funkcji energii fotonów i kąta padania promieniowania. Takie pomiary mogą stanowić część testu, w trakcie którego bada się wpływ dalszych wielkości wpływających na odpowiedź.
Niniejszy dokument ma zastosowanie tylko dla mocy kermy w powietrzu powyżej 1 µGy/h.
Niniejszy dokument nie obejmuje wzorcowania stacjonarnych dawkomierzy otoczenia w miejscu zainstalowania.
Opisano procedury postępowania dla różnych rodzajów dawkomierzy. Zalecenia dotyczą fantomów, które powinny być używane, jak również współczynników przeliczeniowych. Zalecane współczynniki konwersji podano tylko dla dopasowanych wzorcowych pól promieniowania, które są określone w ISO 4037-1:2019, Rozdziały 4 do 6. ISO 4037-1:2019, Załączniki A i B, które zawierają informacje, obejmujące promieniowanie fluorescencyjne, promieniowanie gamma radionuklidu 241Am, S-Am, dla których nie są dostępne szczegółowe opublikowane informacje. ISO 4037-1:2019, Załącznik C, podaje dodatkowe pola promieniowania rentgenowskiego, które są określone przez indeks jakości. Dla wszystkich tych właściwości promieniowania, współczynniki konwersji podano w Załącznikach od A do C, ale tylko jako przybliżone oszacowanie, ponieważ całkowita niepewność tych współczynników konwersji w praktycznych wzorcowych polach promieniowania nie jest znana.
UWAGA Termin dozymetr jest używany jako ogólny termin oznaczający dowolny miernik dawki lub mocy dawki do pomiarów indywidualnych lub środowiskowych.
