Zakres
W niniejszej części ISO 19901 podano postanowienia dla tych aspektów wiedzy o ziemi i inżynierii fundamentowania, które są stosowane raczej w szerokim zakresie struktur morskich niż w poszczególnym rodzaju struktury. Takimi aspektami są:
- właściwości miejsca i struktury,
- identyfikacja zagrożeń,
- projektowanie i instalowanie płytkich fundamentów opartych na dnie morskim,
- projektowanie i instalowanie fundamentów na palach,
- wzajemne oddziaływanie dla struktur pomocniczych, np. podmorskich systemów produkcyjnych, przewodów wznoszących i przepływowych (wskazówki podano w A.10),
- projektowanie kotw dla układów utrzymujących konstrukcji pływających (wskazówki podano w A.11).
Szczegółowe wymagania dla badań gruntu morskiego są wyszczególnione w ISO 19901-8.
Nie przywołano aspektów mechaniki gruntu i inżynierii fundamentów, które mają zastosowanie zarówno do struktur morskich jak i lądowych. Przyjmuje się, że użytkownik niniejszej części ISO 19901 jest zaznajomiony z tymi aspektami.
ISO 19901-4 określa metody opracowane pierwotnie do projektowania płytkich fundamentów o zagłębionym stosunku długości (L) do średnicy (D) L/D < 1 (Rozdział 8). Niniejsza norma nie ma zastosowania do fundamentów przejściowych o L/D < 10. Takie fundamenty przejściowe, często zwane „fundamentami kesonowymi” zawierają albo płytkie fundamenty o obudowie wchodzącej głębiej w dno morskie niż wynosi średnica fundamentu, lub krótsze, bardziej sztywne o palach o większej średnicy niż te, tradycyjnie używane do fundamentowania konstrukcji morskich. Projektowanie takich konstrukcji może wymagać specjalnych metod analitycznych i wszelka ekstrapolacja od metod analitycznych opisanych w niniejszej normie do fundamentów przejściowych powinna być traktowana z ostrożnością i szacowana przez specjalistę geotechnicznego.
