Zakres
W niniejszej Normie Miedzynarodowej określono metodę oznaczania lotnych związków organicznych (patrz Tablica 1). Należą do nich, na przykład, halogenowane węglowodory, trihalometany, składniki benzyny (takie jak BTEX, MTBE, ETBE), naftalen, 2-etylo-4-metylo-1,3-dioksolan oraz substancje o intensywnym zapachu, takie jak geosmin i 2-metyloizoborneol. Związki te oznaczane są w wodzie przeznaczonej do spożycia, wodach podziemnych, wodach powierzchniowych i w oczyszczonych ściekach. Stosowana jest metoda mikroekstrakcji do fazy stałej z nadpowierzchniowej fazy gazowej (HS-SPME) i chromatografii gazowej z detekcją spektrometrii mas (GC-MS). Granica oznaczalności zależy od badanej matrycy, oznaczanego związku i od czułości spektrometru mas. Dla większości związków, których niniejsza Norma Międzynarodowa dotyczy, wynosi ona nie mniej niż 0,01 µg/l. Przedstawiono dane dotyczące walidacji metody w odniesieniu do zakresu stężeń pomiędzy 0,02 µg/l i 2,6 µg/l, uzyskane w badaniach międzylaboratoryjnych. Dodatkowa walidacja przeprowadzona w ramach prac normalizacyjnych wykazała stosowalność tej metody w zakresie stężeń pojedynczych substancji od 0.01 µg/l do 100 µg/l. Wszystkie oznaczania przeprowadzono stosując próbki o małej objętości (np. próbki o objętości 10 ml).