Jakość wody -- Oznaczanie wybranych alkilofenoli -- Część 2: Oznaczanie alkilofenoli, ich etoksylatów i bisfenolu A metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas w próbkach niefiltrowanych po ekstrakcji do fazy stałej i derywatyzacji
Zakres
W normie ISO 18857-2:2009 opisano metodę chromatografii gazowej-spektrometrii mas (GC-MS) oznaczania wybranych alkilofenoli, ich etoksylanów i bisfenolu A w niefiltrowanych próbkach wody do spożycia, wody podziemnej, wody powierzchniowej i ściekach po ekstrakcji do fazy stałej i derywatyzacji. Dolna granica zakresu roboczego zależy od matrycy, od konkretnego analizowanego związku i od czułości detekcji spektrometrii mas. Metodę stosuje się w zakresie roboczym od 0,005 g/l do 0,2 g/l dla 4-(1,1,3,3-tetrametylobutylo)fenolu (OP) i jego mono-(OP1EO) i dietoksylanu (OP2EO), od 0,03 g/l do 0,2 g/l dla 4-nonylofenolu (mieszanina izomerów) (NP) i jego mono-(NP1EO) i dietoksylanu (NP2EO) oraz od 0,05 g/l do 0,2 g/l dla bisfenolu A (BPA). W zależności od matrycy, metoda ta stosowana jest także do ścieków w zakresie roboczym od 0,1 g/l do 50 g/l dla OP, OP1EO, OP2EO i BPA, a od 0,5 g/l do 50 g/l dla NP, NP1EO i NP2EO. Zakresy robocze oparte są na wynikach prac eksperymentalnych przeprowadzonych w ramach badania odporności. Próbki wody zawierające zawiesinę o stężeniu powyżej 500 mg/l oraz próbki ścieków ekstrahuje się przepuszczając 100 ml próbki przez kolumienkę
