PN-EN ISO 14852:2021-12 - wersja angielska
Bez VAT:
134,00 PLN
Z VAT:
164,82 PLN
Oznaczanie całkowitej biodegradacji tlenowej materiałów polimerowych w środowisku wodnym -- Metoda analizy wydzielanego ditlenku węgla
Zakres
W niniejszym dokumencie określono metodę pomiaru ilości wydzielanego ditlenku węgla do określania stopnia biodegradacji tlenowej materiałów z tworzyw sztucznych, w tym zawierających dodatki do preparatów. Badany materiał jest wystawiony w środowisku syntetycznym w znormalizowanych warunkach laboratoryjnych na inokulum z osadu czynnego w warunkach tlenowych, mezofilnych.
Warunki zastosowane w tym dokumencie niekoniecznie odpowiadają optymalnym warunkom pozwalającym na wystąpienie maksymalnej biodegradacji, ale ta metoda badawcza ma na celu pomiar biodegradacji materiałów z tworzyw sztucznych i wskazanie ich potencjalnej biodegradacji.
Metoda ta pozwala poprawić ocenę biodegradacji poprzez obliczenie bilansu węgla (opcjonalnie, patrz Załącznik C).
Metodę stosuje się do następujących materiałów:
— naturalnych i/lub syntetycznych polimerów, kopolimerów lub ich mieszanin;
— materiały z tworzyw sztucznych zawierające dodatki, takie jak plastyfikatory, barwniki lub inne związki;
— polimerów rozpuszczalnych w wodzie;
— materiały, które w warunkach badania nie hamują mikroorganizmów obecnych w inokulum. Działanie hamujące można określić za pomocą kontroli hamowania lub inną odpowiednią metodą (patrz na przykład ISO 8192 [1]). Jeśli badany materiał hamuje inokulum, można zastosować niższe stężenie, inne inokulum lub inokulum wcześniej eksponowane.
