Zakres
Niniejsza norma ma zastosowanie do ruchomych, stacjonarnych i/lub stałych elektronicznych systemów bezprzerwowego zasilania (UPS), które dostarczają jedno lub trójfazowego napięcia przemiennego o stałej częstotliwości i wartości nie przekraczającej 1000 V a.c. w obecności systemu magazynowania energii, zazwyczaj dołączonego przez sieć d.c. Niniejsza norma ma na celu określenie właściwości i wymagań dotyczących badań kompletnych systemów bezprzerwowego zasilania, a nie pojedynczych części funkcjonalnych UPS. Pojedynczymi częściami funkcjonalnymi UPS zajmują się publikacje IEC wyszczególnione w bibliografii podanej w załączniku O, które stosuje się na tyle, na ile nie są w sprzeczności z niniejszą normą. Podstawową funkcją UPS objętych niniejszą normą jest zapewnienie ciągłości zasilania ze źródła a.c. UPS może także służyć do poprawy jakości zasilania przez utrzymywanie zasilania w wymaganych parametrach. W celu zaspokojenia potrzeb odbiorców odnośnie ciągłości i jakości zasilania przy różnych obciążeniach, UPS zostały opracowane w szerokim zakresie mocy, od mniej niż stu watów do kilku megawatów. Odwołania do załączników A i B po informacje na temat typowej konfiguracji i topologii UPS. Niniejsza norma obejmuje również badania i osiągi łączników, które stanowią integralną część UPS i są powiązane z jego wyjściem. Dotyczy to także wyłączników, łączników równoległych, izolacyjnych i odłączników. Łączniki te współdziałają z innymi elementami funkcjonalnymi UPS dla zachowania ciągłości zasilania obciążenia. Niniejsza norma nie obejmuje - konwencjonalnych tablic rozdzielczych z wejściami i wyjściami a.c. lub tablic d.c i związanych z nimi łączników (np. łączników do baterii, wyjścia prostownika lub wejścia falownika) - wolnostojących stacjonarnych systemów przesyłowych objętych przez IEC 62310-3 - systemów, w których napięcie wyjściowe pochodzi z maszyn wirujących
