Zakres
W niniejszej części IEC 60695 opisano metodę badań, składającą się z dwóch prób wykonywanych w małej skali laboratoryjnej, przeznaczonych do porównania zachowania w czasie palenia się różnych materiałów stosowanych w wyrobach elektrotechnicznych. Ustawione pionowo próbki w kształcie pręta lub ustawione poziomo płaskie próbki poddaje się działaniu małego źródła zapłonu o nominalnej mocy cieplnej 500 W. W metodzie próby stosuje się układ dwóch próbek w celu klasyfikacji zachowania się materiału. Prostokątne próbki w kształcie pręta służą do oceny zapalności i zachowania się w czasie palenia się, natomiast kwadratowe, płaskie próbki są wykorzystywane do oceny odporności na przypalenie, jak podano w 8.3.3. Niniejsze metody badań stosuje się jedynie do materiałów sklasyfikowanych jako V-0 lub V-1 według IEC 60695-11-10.
Niniejsze metody badań stosuje się tylko do materiałów stałych oraz porowatych o gęstości pozornej większej od 250 kg/m3, oznaczonej według ISO 845. Metody tej nie stosuje się do materiałów, które po przyłożeniu płomienia kurczą się bez zapalenia się z powodu ich cienkości.
Opisana metoda badań umożliwia klasyfikację materiałów, która może służyć do zapewnienia jakości, wstępnego doboru materiałów lub do sprawdzenia wymaganej minimalnej klasyfikacji palności materiałów wchodzących w skład gotowych wyrobów. Jeśli metoda jest stosowana do wstępnego doboru materiałów, wtedy należy uzyskać pozytywny wynik próby na próbce o grubości równej najmniejszej grubości tego materiału zastosowanego w gotowym wyrobie. Uzyskane wyniki dostarczają określonej informacji o zachowaniu się materiałów w czasie użytkowania, ale nie służą do zapewnienia bezpieczeństwa w trakcie użytkowania.
UWAGA 1 Wskazówki wstępnego doboru materiałów podano w IEC 60695-1-30[3].
UWAGA 2 Na wyniki badań wpływają dodatki do materiałów np. barwniki, wypełniacze oraz opóźniacze palenia oraz właściwości takie, jak: kierunek anizotropiczny oraz masa cząsteczkowa.
Niniejsza podstawowa publikacja bezpieczeństwa jest przeznaczona do stosowania przez komitety techniczne przy opracowywaniu norm zgodnie z zasadami ustanowionymi w Przewodniku IEC 104 i w Przewodniku ISO/IEC 51.
Komitety techniczne są odpowiedzialne między innymi za stosowanie przy opracowywaniu swoich publikacji, tam gdzie jest to uzasadnione, podstawowych publikacji bezpieczeństwa. Wymagania, metody badań lub warunki badań podane w niniejszej podstawowej publikacji bezpieczeństwa nie będą miały zastosowania, dopóki nie zostaną powołane lub włączone do odpowiednich publikacji.
