Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje -- Odporność na włamanie -- Metoda badania dla określenia odporności na obciążenie dynamiczne
Zakres
W niniejszej EN podano metodę badania dla określenia odporności na obciążenie dynamiczne w celu oceny odporności na włamanie drzwi, okien, ścian osłonowych, krat i żaluzji. Ma ona zastosowanie do następujących systemów otwierania: rozwieranych, przechylnych, składanych, uchylno-rozwieranych, uchylnych lub odchylnych (tzn. z dolnym lub górnym zawieszeniem), przesuwnych (poziomo i pionowo) oraz zwijanych, jak również do konstrukcji stałych.
Istnieją dwa aspekty odporności na włamanie wyrobów budowlanych: ich normalna odporność na działanie siłowe oraz ich zdolność pozostania zamocowanymi do budynku. Z powodu ograniczeń w odtwarzaniu metod mocowania i konstrukcji budynku w środowisku laboratoryjnym, ten aspekt nie jest w pełni objęty normą. Jest to szczególnie prawdziwe dla wyrobów wbudowanych w budynek. Właściwości stałej części wyrobu ocenia się stosując znormalizowaną ramę pomocniczą. Odpowiedzialnością producenta jest zapewnienie, aby wytyczne mocowania wyrobu były zawarte w instrukcji montażu i aby te wytyczne były odpowiednie dla deklarowanej dla wyrobu klasy odporności na włamanie. Tak jak w innych normach związanych, w niniejszej specyfikacji stosuje się standardową ramę pomocniczą, a wyrób jest mocowany zgodnie z instrukcją producenta. Metoda mocowania, którą należy uwzględnić, jest podana w Załączniku A w EN 1627:2011. W niniejszej metodzie badawczej nie ocenia się właściwości zamocowań do budynku.
Niniejsza EN nie ma zastosowania do bram i barier przeznaczonych do instalowania na obszarach znajdujących się w zasięgu ludzi, i których głównym zamierzonym zastosowaniem jest zapewnienie bezpiecznego dostępu dla towarów i pojazdów wraz z towarzyszącymi im lub kierującymi nimi osobami, w obiektach przemysłowych, handlowych i mieszkalnych, objętych EN 13241-1.
