Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej podano metodę oznaczania zawartości następujących pierwiastków w ekstraktach z osadów ściekowych, uzdatnionych bioodpadów oraz gleby uzyskanych z zastosowaniem wody królewskiej lub kwasu azotowego:
aluminium (Al), antymonu (Sb), arsenu (As), baru (Ba), berylu (Be), bizmutu (Bi), bor (B), kadmu (Cd), wapnia (Ca), ceru (Ce), cezu (Cs), chromu (Cr), kobaltu (Co), miedzi (Cu), dysprozu (Dy), erbu (Er), europu (Eu), gadolinu (Gd), galu (Ga), germanu (Ge), złota (Au), hafnu (Hf), holmu (Ho), indu (In), irydu (Ir), żelaza (Fe), lantanu (La), ołowiu (Pb), litu (Li), lutetu (Lu), magnezu (Mg), manganu (Mn), rtęci (Hg), molibdenu (Mo), neodymu (Nd), niklu (Ni), fosforu (P), palladu (Pd), platyny (Pt), potasu (K), prazeodymu (Pr), renu (Re), rodu (Rh), rubidu (Rb), rutenu (Ru), samaru (Sm), skandu (Sc), selenu (Se), krzemu (Si), srebra (Ag), sodu (Na), strontu (Sr), siarki (S), telluru (Te), terbu (Tb), talu (Tl), toru (Th), tulu (Tm), cyny (Sn), tytanu (Ti), tungstenu (W), uranu (U), wanadu (V), iterbu (Yb), itru (Y), cynku (Zn) oraz cyrkonu (Zr).
Zakres pracy zależy od matrycy i występujących czynników przeszkadzających.
Granica wykrywalności dla niniejszej metody jest między 0,1 mg/kg suchej masy a 2,0 mg/kg suchej masy dla większości pierwiastków. Będzie ona większa w przypadkach, gdy będzie zachodziło prawdopodobieństwo, że w czasie oznaczania będą występowały czynniki przeszkadzające (patrz Rozdział 4) lub w przypadkach, gdy będzie zachodziło zjawisko pamięci kształtu (patrz np. EN ISO 17294-1:2006, 8.3).
Dla pierwiastków podanych w Tablicy A 1 (osady ściekowe), Tablicy A.2 (kompost) i Tablicy A.3 (gleba) przeprowadzono walidację metody. Metoda ma zastosowanie do innych, wymienionych wyżej pierwiastków, pod warunkiem że użytkownik zweryfikował jej stosowalność.
