Emisja ze źródeł stacjonarnych -- Oznaczanie całkowitej emisji As, Cd, Cr, Co, Cu, Mn, Ni, Pb, Sb, Tl i V
Zakres
W niniejszym dokumencie określono manualną metodę referencyjną oznaczania stężenia masowego określonych pierwiastków emitowanych ze źródła stacjonarnego. Metodę można stosować do każdego z tych pierwiastków w zakresie stężeń od 0,005 mg/m³ do 5 mg/m³. Niniejszy dokument został zwalidowany do oznaczania stężenia masowego metali w gazach odlotowych ze spalarni — stosując kryteria sprawności określone w Rozdziale 9 — dla następujących pierwiastków:
— arsenu (As), kadmu (Cd), chromu (Cr), kobaltu (Co), miedzi (Cu), manganu (Mn), niklu (Ni), ołowiu (Pb), antymonu (Sb), talu (Tl) i wanadu (V) oraz ich związków.
Niniejszy dokument może być stosowany do oznaczania innych metali niż wymienione powyżej (na przykład, selenu (Se) (ISO 17211), telluru (Te), berylu (Be), cyny (Sn) i cynku (Zn)).
UWAGA 1 Oznaczanie innych metali wymienionych powyżej jest często wymagane przez przepisy krajowe, ale ten dokument nie został jeszcze zwalidowany na te metale.
Niniejszy dokument został zwalidowany dla spalarni odpadów, ale może on być też stosowany do innych procesów przemysłowych, doświadczenia pokazują że może on być stosowany w szerokim zakresie stężeń dla różnych źródeł emisji. Jeżeli zamierza się oznaczać także rtęć, może ona być pobierana w bocznym strumieniu układu pobierania próbki (EN 13211).
UWAGA 2 Niniejszy dokument został zwalidowany z użyciem opisanych materiałów, wyposażenia, sposobu pobierania próbek, wydajności roztwarzania itd., a następnie analiz, absorpcyjnej spektrometrii atomowej ( AAS) i emisyjnej spektrometrii optycznej z indukcyjnie sprzężoną plazmą (ICP-OES) lub spektrometrii mas z indukcyjnie sprzężoną plazmą (ICP-MS). To nie wyklucza stosowania innych rodzajów wyposażenia lub analiz, które spełniają wymagania i zostały sprawdzone jako równoważne opisanym w Normie Europejskiej.
