Zakres
W niniejszym dokumencie określono metody identyfikowania i oceny niebezpiecznych sytuacji prowadzących do wybuchu oraz projektowe i konstrukcyjne rozwiązania odpowiednie dla wymaganego bezpieczeństwa. Osiąga się je w wyniku:
- oceny ryzyka;
- zmniejszanie ryzyka.
Bezpieczeństwo urządzeń, systemów ochronnych i komponentów można osiągnąć na skutek usunięcia zagrożeń i/lub ograniczanie ryzyka, tj. za pomocą:
a) odpowiedniej konstrukcji (bez użycia zabezpieczeń);
b) stosowania zabezpieczeń;
c) informacji dotyczących użytkowania;
d) innych środków zapobiegawczych.
Środki przeciwwybuchowe zgodne z a) (zapobieganie) i b) (ochrona) rozpatrywane są w Rozdziale 6, środki przeciwwybuchowe zgodne z c) rozpatrywane są w Rozdziale 7. Środki zgodne z d) nie są wyszczególnione w niniejszym dokumencie. Znajdują się one w EN ISO 12100:2010, Rozdział 6.
Środki zapobiegawcze i zabezpieczające opisane w niniejszym dokumencie nie zapewnią wymaganego poziomu bezpieczeństwa dopóty, dopóki urządzenia, systemy ochronne i komponenty nie będą działać zgodnie z przeznaczeniem oraz nie będą zainstalowane i konserwowane zgodnie z przyjętymi zasadami praktyki lub wymaganiami.
W niniejszym dokumencie określono ogólne metody projektowania i konstruowania w celu pomocy projektantom i producentom w osiągnięciu bezpieczeństwa przeciwwybuchowego konstruowanych urządzeń, systemów ochronnych i komponentów.
Niniejszy dokument ma zastosowanie do wszelkich urządzeń, systemów ochronnych i komponentów przeznaczonych do użytku w atmosferach potencjalnie wybuchowych, w warunkach atmosferycznych. Atmosfery te mogą powstawać z przetwarzanych substancji palnych stosowanych lub uwalnianych z urządzeń, systemów ochronnych i komponentów lub z materiałów znajdujących się w sąsiedztwie urządzeń, systemów ochronnych i komponentów i/lub z materiałów konstrukcyjnych urządzeń, systemów ochronnych i komponentów.
Niniejszy dokument ma zastosowanie do urządzeń, systemów ochronnych i komponentów na wszystkich etapach ich użytkowania.
Niniejszy dokument ma zastosowanie jedynie do urządzeń grupy II, które są przeznaczone do użytku w miejscach innych niż podziemne części kopalń i te części naziemnych instalacji kopalń, które są narażone na obecność gazu kopalnianego i/lub pyłu palnego.
Niniejszy dokument nie ma zastosowania do:
1) urządzeń medycznych przeznaczonych do użytku w środowisku medycznym;
2) urządzeń, systemów ochronnych i komponentów w miejscach, gdzie zagrożenie wybuchem wynika wyłącznie z obecności materiałów wybuchowych lub substancji niestabilnych chemicznie;
3) urządzeń, systemów ochronnych i komponentów, w których wybuch może nastąpić w wyniku reakcji substancji z utleniaczami innymi niż tlen atmosferyczny lub innych niebezpiecznych reakcji lub w warunkach innych niż atmosferyczne;
4) urządzeń przeznaczonych do użytku w warunkach domowych i niekomercyjnych, w których atmosfera potencjalnie wybuchowa może tworzyć się jedynie rzadko, wyłącznie w wyniku przypadkowego uwolnienia paliwa gazowego;
5) środków ochrony indywidualnej objętych rozporządzeniem UE 2016/425;
6) statków pełnomorskich i ruchomych jednostek przybrzeżnych wraz z wyposażeniem tych statków lub jednostek;
7) środków transportu, tj. pojazdów i ich przyczep przeznaczonych wyłącznie do przewozu pasażerów drogą powietrzną lub lądową, siecią kolejową lub wodną, a także środków transportu, o ile są one przeznaczone do transportu towarów drogą powietrzną, drogami publicznymi lub siecią kolejową lub drogą wodną; pojazdy przeznaczone do użytku w atmosferach potencjalnie wybuchowych nie są wykluczone;
8) projektowania i konstruowania systemów zawierających zamierzony, kontrolowany proces spalania, dopóki nie mogą one działać jak źródła zapłonu w atmosferach potencjalnie wybuchowych.
