PN-EN ISO 4624:2023-11 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie ustalono trzy metody oznaczania przyczepności w wyniku przeprowadzenia próby odrywania na pojedynczej powłoce lub systemie powłokowym z farb, lakierów lub podobnych produktów.

Metody te obejmują:
— metodę A: z użyciem dwóch stempli, odpowiednia do badania zarówno sztywnych jak i odkształcających się podłoży;
— metodę B: badanie tylko z jednej strony z zastosowaniem pojedynczego stempla, odpowiednia tylko do sztywnych podłoży;
— metodę C: z użyciem stempli, z których jeden jest pomalowanym podłożem.

Metody te uznano za użyteczne do porównania przyczepności różnych powłok. Są one najbardziej użyteczne we względnej ocenie szeregu pomalowanych płytek wykazujących wyraźne różnice w przyczepności powłok.
Badanie może być wykonywane z użyciem różnych podłoży. Podano różne procedury w zależności od tego, czy podłoże odkształca się, na przykład cienki metal, tworzywo lub drewno, czy podłoże jest sztywne, na przykład grube płyty betonowe lub metalowe. W celu uniknięcia odkształcenia podłoża podczas próby rozciągania, powszechne jest stosowanie budowy sandwiczowej. Przykładowo, dla specjalnych celów można nałożyć powłokę bezpośrednio na powierzchni czołowej stempla pomiarowego.