Zakres
W niniejszym dokumencie opisano metody oznaczania najmniejszego udziału objętościowego tlenu, w mieszaninie z azotem, przy którym utrzymuje się palenie małych, pionowo ustawionych kształtek do badań w określonych warunkach badania w temperaturze z zakresu między 25 °C a 150 °C. Zazwyczaj, temperatura mieści się w zakresie między 40 °C a 150 °C. Wyniki określa się jako wartości wskaźnika temperaturowego w danej temperaturze, na którą badany materiał może być narażony podczas pracy.
Metody te są przeznaczone do badania materiałów w postaci beleczek lub płyty o grubości do 10,5 mm, samo-podtrzymujących się w pozycji pionowej, w temperaturze badania. Metody te nie są przeznaczone do badania kształtek rodzaju V, które wymagają zastosowania ramki podtrzymującej, jak podano w ISO 4589-2, Tablica 2. Metody te są odpowiednie w odniesieniu do litych, laminowanych lub porowatych tworzyw sztucznych o gęstości pozornej 100 kg/m3 lub większej. Metody te można także stosować do niektórych tworzyw porowatych o gęstości pozornej mniejszej niż 100 kg/m3. Metody przewidziano również do badania tworzyw w postaci giętkich płyt lub folii podtrzymywanych w pozycji pionowej.
Do niniejszego dokumentu włączono również metodę (patrz Załącznik A) oznaczania temperatury, w której wskaźnik tlenowy OI małych, pionowo ustawionych kształtek, w określonych warunkach badania, w powietrzu, wynosi 20,9 %. Temperaturę, w której to następuje określa się mianem temperatury palności (FT). Metoda ta ma zastosowanie wyłącznie do oznaczania temperatury poniżej 400 °C. Metody tej nie stosuje się w przypadku materiałów, których wskaźnik tlenowy wynosi < 20,9%.
UWAGA 1 W przypadku materiałów, które w znacznym stopniu kurczą się przy ogrzewaniu, np. cienkich folii o dużym stopniu orientacji, prawidłowe zastosowanie metod może okazać się niemożliwe.
UWAGA 2 W celu oceny rozprzestrzeniania się płomienia w materiałach porowatych o gęstości < 100 kg/m3, zwraca się uwagę na metodę opisaną w ISO 3582.
