PN-EN ISO 10304-1:2009 - wersja angielska

Podano metodę oznaczania rozpuszczonych bromków, chlorków, fluorków, azotynów, azotanów, fosforanów i siarczanów w wodzie, np. wodzie do spożycia, wodzie deszczowej, wodzie podziemnej, ściekach, odciekach i w wodzie morskiej, za pomocą cieczowej chromatografii jonowej. Najniższe oznaczane stężenia wynoszą 0,05 mg/l dla bromków i azotynów oraz 0,1 mg/l dla chlorków, fluorków, azotanów, ortofosforanów i siarczanów. Granica oznaczanych stężeń zależy od matrycy i wpływu czynników przeszkadzających. Zakres roboczy można rozszerzyć do niższych stężeń (np. do 0,01 mg/l), stosując odpowiednie przygotowanie próbki (np. warunki analiz śladowych, technikę wstępnego zatężania) i/lub stosując detektor UV (do oznaczania bromków, azotanów i azotynów)