Zakres
W niniejszej części ISO 10140 określono metodę laboratoryjną pomiaru izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych układów stropowych.
Wyniki badań można zastosować w celu porównania dźwiękoizolacyjnych właściwości elementów budowlanych, klasyfikacji elementów zgodnie z ich możliwościami dźwiękoizolacyjnymi, wsparcia procesu projektowania budynku, który powinien spełniać wymagania dotyczące określonych właściwości akustycznych oraz oceny właściwości in situ w wykończonym budynku.
Pomiary wykonuje się na laboratoryjnych stanowiskach badawczych, w których wytłumiono transmisję dźwięku przez drogi boczne. Wyniki badań wykonanych zgodnie z niniejszą częścią ISO 10140 nie mają bezpośredniego zastosowania do sytuacji w terenie bez oceny innych czynników wpływających na izolacyjność akustyczną, takich jak przenoszenie boczne, warunki brzegowe i całkowity współczynnik strat.
Określono metodę badań wykorzystującą standardowy stukacz wzorcowy (patrz ISO 10140-5:2010, Załącznik E) do symulowania takich dźwięków uderzeniowych jak kroki osoby w obuwiu. Niniejsza część ISO 10140 ma zastosowanie do wszystkich typów stropów (ciężkich oraz lekkich) z wszystkimi typami okładzin podłogowych. Metoda badań ma zastosowanie jedynie do pomiarów laboratoryjnych.
UWAGA Kiedy celem badań izolacyjności od dźwięków uderzeniowych jest uzyskanie wysokiej korelacji między „rzeczywistym” źródłem dźwięków uderzeniowych (np. chodząca osoba lub skaczące dzieci) a sztucznym źródłem dźwięków uderzeniowych (np. stukacz), każde ze źródeł oddziałuje z siłą wymuszającą o tym samym widmie, aby zapewnić poprawną klasyfikację podłóg i wykładzin podłogowych dla „rzeczywistego” i sztucznego źródła, a widmo impedancji źródeł jest takie samo. Jeśli „rzeczywistym” źródłem dźwięku uderzeniowego jest osoba chodząca bez butów, a sztucznym źródłem jest standardowy stukacz wzorcowy, taki jak opisano w Rozdziale 4, korelacja nie jest wysoka.
W Załączniku A przedstawiono alternatywną metodę oceny izolacyjności od dźwięków uderzeniowych,
z zastosowaniem ciężkich/miękkich źródeł dźwięku uderzeniowego, w przeciwieństwie do źródła dźwięków uderzeniowych z silnie niskoczęstotliwościowymi komponentami, takimi jak ludzkie kroki (gołe stopy) lub skaczące dzieci. W ISO 10140-5:2010, Załącznik F, zdefiniowano alternatywne źródła dźwięków uderzeniowych (np. zaproponowane modyfikacje standardowego stukacza wzorcowego w celu uzyskania charakterystyki dynamicznej źródła podobnej do powodowanej przez skaczące dzieci).
W ISO 10140-4:2010, Załącznik H opisano metodę badania wykładzin podłogowych, pojedynczych lub wielowarstwowych ułożonych na odpowiednich stropach wzorcowych. W przypadku wykładzin wielowarstwowych, mogą być one zamontowane u producenta lub w miejscu badania.
