PN-EN ISO 10140-3:2021-10 - wersja angielska

Niniejszy dokument określa metody laboratoryjne pomiaru izolacyjności od dźwięków uderzeniowych układów stropowych.
Wyniki pomiarów mogą być użyte do porównania właściwości akustycznych elementów budowlanych, do ich klasyfikacji akustycznej, jak również do wykorzystania przy projektowaniu wyrobów budowlanych o wymaganych właściwościach akustycznych oraz przy oszacowywaniu właściwości tych wyrobów w warunkach terenowych (w budynku).
Pomiary są przeprowadzane w warunkach laboratoryjnych, w których wytłumiono transmisję dźwięku przez drogi boczne. Wyniki pomiarów przeprowadzone zgodnie z niniejszą częścią ISO 10140 nie mają bezpośredniego zastosowania w odniesieniu do sytuacji w terenie (w budynku), bez uwzględnienia innych czynników wpływających na izolacyjność akustyczną, takich jak przenoszenie boczne, warunki brzegowe i całkowity współczynnik strat.
Określono metodę badań wykorzystującą standardowy stukacz wzorcowy (patrz ISO 10140-5:2021, Załącznik E) do symulowania takich dźwięków uderzeniowych jak kroki osoby w obuwiu. Określono również alternatywne metody badań, z wykorzystaniem zmodyfikowanego stukacza wzorcowego lub z zastosowaniem ciężkich/miękkich źródeł dźwięku uderzeniowego (patrz ISO 10140-5:2021, Załącznik F) do symulowania dźwięków uderzeniowych z silnie niskoczęstotliwościowymi komponentami, takich jak ludzkie kroki (gołe stopy) lub skaczące dzieci. Niniejszy dokument ma zastosowanie do wszystkich rodzajów podłóg (ciężkich lub lekkich) ze wszystkimi typami okładzin podłogowych. Metody badań mają zastosowanie tylko do pomiarów laboratoryjnych.