PN-EN ISO 10140-3:2021-10 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono laboratoryjną metodę pomiaru izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych układów stropowych.
Wyniki badań można zastosować w celu porównania dźwiękoizolacyjnych właściwości elementów budowlanych, klasyfikacji elementów zgodnie z ich możliwościami dźwiękoizolacyjnymi, wsparcia procesu projektowania budynku, który powinien spełniać wymagania dotyczące określonych właściwości akustycznych oraz oceny właściwości in situ w wykończonym budynku.
Pomiary wykonuje się na laboratoryjnych stanowiskach badawczych, w których wytłumiono transmisję dźwięku przez drogi boczne. Wyniki badań wykonanych zgodnie z niniejszym dokumentem nie dotyczą bezpośrednio sytuacji w terenie bez oceny innych czynników wpływających na izolacyjność akustyczną, takich jak przenoszenie boczne, warunki brzegowe i całkowity współczynnik strat.
Określono metodę badań wykorzystującą stukacz wzorcowy (patrz ISO 10140-5:2021, Załącznik E) do symulowania takich dźwięków uderzeniowych jak kroki osoby w obuwiu. Przedstawiono także alternatywne metody badawcze z zastosowaniem zmodyfikowanego stukacza lub ciężkich/miękkich źródeł dźwięku uderzeniowego (patrz ISO 10140-5:2021, Załącznik F) do symulowania źródeł dźwięków uderzeniowych z silnie niskoczęstotliwościowymi komponentami, takich jak ludzkie kroki (bose stopy) lub skaczące dzieci.
Niniejszy dokument dotyczy wszystkich typów stropów (ciężkich oraz lekkich) z wszystkimi typami okładzin podłogowych. Metody badań dotyczą jedynie pomiarów laboratoryjnych.