PN-EN 60793-1-42:2013-10 - wersja angielska

Celem niniejszego dokumentu jest ustalenie jednolitych wymagań dotyczących pomiaru dyspersji chromatycznej światłowodów, dla kontroli światłowodów i kabli światłowodowych przeznaczonych do sprzedaży. Dyspersja chromatyczna zmienia się wraz z długością fali. W niektórych metodach mierzy się opóźnienie grupowe w funkcji długości fali, a dyspersję chromatyczną i nachylenie charakterystyki dyspersji oblicza się na podstawie tych danych jako pochodne względem długości fali. Najczęściej różniczkowanie przeprowadza się po dopasowaniu danych do odpowiedniego modelu matematycznego. Inna realizacja to bezpośredni pomiar (dyspersji chromatycznej) przy każdej wymaganej długości fali. Dla niektórych subkategorii światłowodów własności dyspersji chromatycznej określono parametrami dotyczącymi określonego modelu. W takich przypadkach w powołanych zaleceniach i normach określono model użyty do zdefiniowania tych parametrów. W przypadku innych subkategorii światłowodów określono zakres dyspersji dla jednego lub więcej przedziałów długości fali. W tym drugim przypadku można wykonać bezpośrednie pomiary dla granicznych długości fali lub zastosować model dopasowujący, pozwalający wykonać pomiary opóźnienia grupowego lub zapamiętać ograniczony zbiór parametrów, który można wykorzystać do obliczenia interpolowanej dyspersji dla określonych długości fal, dla których brak wartości otrzymanych z bezpośrednich pomiarów. W Aneksie D podano ogólny opis dotyczący dopasowania dyspersji chromatycznej i kilka równań odpowiednich do wykorzystania dla dowolnej metody pomiaru i kategorii światłowodu. W niniejszym dokumencie podano 3 metody pomiaru dyspersji chromatycznej: - metoda A: przesunięcia fazowego, - metoda B: spektralnego opóźnienia grupowego w dziedzinie czasu, metoda C: - różnicowego przesunięcia fazowego. Metody A, B i C stosuje się do różnych światłowodów określonych w IEC 60793-2 w podanych zakresach długości fal