Zakres
Niniejsza Norma Europejska określa wymagania dotyczące emisji i odporności dla wszystkich typów taboru kolejowego. Uwzględnia ona tabor trakcyjny, wagony i składy wagonów, łącznie z pojazdami miejskimi. Niniejsza część normy określa wymagania dotyczące emisji taboru kolejowego do otoczenia.
Zakres niniejszej części normy kończy się na interfejsie taboru z odpowiadającymi mu “wejściami” i „wyjściami” energii. W przypadku lokomotyw, składów wagonów, tramwajów itp. jest to odbierak prądu (pantograf, odbierak łyżwowy). W przypadku wagonu doczepnego, jest to przyłącze pomocniczego zasilania AC lub DC. Jakkolwiek odbierak prądu jest częścią taboru trakcyjnego, nie jest całkowicie możliwe wykluczenie oddziaływania tego interfejsu z linią zasilającą. Badanie podczas powolnego ruchu ma na celu zminimalizowanie tych zjawisk.
Dodatkowe wymagania dotyczące kompatybilności wewnątrz systemu kolejowego mogą być wskazane w planie EMC (np. jak określone w EN 50238).
Zasadniczo, cała aparatura zawarta wewnątrz pojazdu spełnia wymagania EN 50121-3-2. W wyjątkowych przypadkach, kiedy aparatura spełnia inne normy dotyczące EMC, ale pełna zgodność z EN 50121-3-2 nie jest wykazana, EMC zostanie zapewniona odpowiednimi środkami integracji aparatury z systemem pojazdu i/lub przez odpowiednią analizę EMC oraz badanie, które uzasadnią odstępstwo od EN 50121-3-2.
Zakłócenia elektromagnetyczne dotyczące systemu kolejowego jako całości zostały przedstawione w EN 50121-2.
Niniejsze postanowienia szczegółowe stosuje się łącznie z postanowieniami ogólnymi EN 50121-1.
Rozważany jest zakres częstotliwości od 0 Hz (DC) do 400 GHz. Przeprowadzanie pomiarów przy częstotliwościach, dla których nie zostały określone żadne wymagania, nie jest konieczne.
