Zakres
Niniejsza Norma Europejska określa wymagania dotyczące emisji i odporności dla wszystkich typów taboru kolejowego. Uwzględnia ona tabor trakcyjny, wagony i składy wagonów, łącznie z pojazdami miejskimi.
Rozważany jest zakres częstotliwości od d.c. do 400 GHz. Przeprowadzanie pomiarów przy częstotliwościach, dla których nie zostały określone żadne wymagania, nie jest konieczne.
Zakres niniejszej części normy kończy się na interfejsie taboru z odpowiadającymi mu “wejściami” i „wyjściami” energii. W przypadku lokomotyw, składów wagonów, tramwajów itp. jest to odbierak prądu (pantograf, odbierak łyżwowy). W przypadku wagonu doczepnego, jest to przyłącze pomocniczego zasilania a.c lub d.c. Jakkolwiek odbierak prądu jest częścią taboru trakcyjnego, nie jest całkowicie możliwe wykluczenie oddziaływania tego interfejsu z linią zasilającą. Badanie podczas powolnego ruchu ma na celu zminimalizowanie tych zjawisk.
Niniejsza część normy określa wymagania dotyczące emisji taboru kolejowego do otoczenia.
Dodatkowe wymagania dotyczące kompatybilności wewnątrz system kolejowego mogą być wskazane w planie EMC (np. jak określone w EN 50238).
asadniczo, cała aparatura zawarta wewnątrz pojazdu powinna spełniać wymagania Części 3-2 niniejszej Normy Europejskiej. W wyjątkowych przypadkach, kiedy aparatura spełnia inne normy dotyczące EMC, ale pełna zgodność z Częścią 3-2 nie jest wykazana, EMC powinna być zapewniona odpowiednimi środkami integracji aparatury z systemem pojazdu i/lub przez odpowiednią analizę EMC oraz badanie, które uzasadnią odstępstwo od Części 3-2.
Zakłócenia elektromagnetyczne dotyczące systemu kolejowego jako całości zostały przedstawione w EN 50121-2.
Niniejsze postanowienia szczegółowe stosuje się łącznie z postanowieniami ogólnymi EN 50121-1.
