Zakres
(1)P W EN 1999-1-5 podano podstawowe reguły projektowania konstrukcji aluminiowych, które mają formę jednowarstwowej powłoki obrotowej, z usztywnieniami lub bez usztywnień. (2) Specjalne reguły projektowania przyjmuje się według odpowiednich części EN 1999. (3) Informacje dodatkowe dotyczące określonych zastosowań podano w EN 1993-1-6 oraz w częściach przedmiotowych EN 1993 dotyczących: - wież i masztów (Część 3-1); - kominów (Część 3-2); - silosów (Część 4-1); - zbiorników (Część 4-2); - rurociągów (Część 4-3). (4) Postanowienia podane w EN 1999-1-5 odnoszą się do powłok osiowo symetrycznych (walcowych, stożkowych lub sferycznych) oraz związanych z nimi integralnie płyt kolistych lub pierścieniowych oraz elementów usztywniających w postaci pierścieni i podłużnic. (5) Choć reguły obliczeń podane EN 1999-1-5 zasadniczo nie obejmują pojedynczych paneli (wycinków) powłok obrotowych, to mogą one również znaleźć zastosowanie w takich przypadkach, pod warunkiem przyjęcia odpowiednich warunków brzegowych. (6) W EN 1999-1-5 uwzględniono następujące typy konstrukcyjne powłok, patrz Rysunek1.1: - poszycia `izotropowe`, wykonane z płaskich blach walcowanych (łączonych doczołowo); - poszycia ` zakładkowe`, w których sąsiednie segmenty łączy się na zakład; - poszycia `usztywnione` (użebrowane), w których ścianka jest usztywniona zewnętrznymi żebrami o dowolnym rozstawie; - poszycia `sfałdowane podłużnie`, o fałdach ukierunkowanych południkowo; - poszycia `sfałdowane obwodowo`, o fałdach ukierunkowanych wzdłuż obwodu. (7) Postanowienia EN 1999-1-5 stosuje się w zakresie temperatur określonym w EN 1999-1-1. Wartość temperatury maksymalnej ograniczono tak, aby w obliczeniach można było pomijać efekt pełzania. Konstrukcje w sytuacjach pożarowych oblicza się wg EN 1999-1-2. (8) W EN 1999-1-5 nie uwzględniono aspektu szczelności po włok
