PN-EN 16339:2013-11 - wersja angielska

W niniejszej Normie Europejskiej podano metodę pobierania próbek i analizy NO2 w powietrzu atmosferycznym z wykorzystaniem dyfuzyjnego pobierania próbek, a następnie ekstrakcji i analizy kolorymetrycznej lub chromatografii jonowej (IC). Metoda może być stosowana do pomiaru NO2 w zakresie stężenia od 3 µg/m3 do 130 µg/m3. Próbka zazwyczaj jest pobierana przez 1 do 4 tygodni, z okresami ekspozycji zależącymi od budowy próbnika oraz poziomów stężenia NO2. W próbnikach dyfuzyjnych do wyłapywania NO2 z powietrza atmosferycznego może być stosowanych kilka sorbentów. W niniejszej normie podano informacje dotyczące zastosowania trietanoloaminy jako reagenta. Głównymi związkami interferującymi podczas sorpcji z użyciem trietanoloaminy są kwas azotowy i azotan peroxyacetylu. Jednak w monitorowaniu powietrza atmosferycznego, przy długim czasie pobierania próbek, obydwa zanieczyszczenia są zazwyczaj obecne w niskich stężeniach w porównaniu do NO2. Ponadto, związki te mogą również interferować w pomiarach NO2 metodą referencyjną UE do monitorowania NO2, opartej na chemiluminescencji. W niniejszej normie opisano zastosowanie próbnika rurkowego z rurką cylindryczną lub lekko stożkową . Typowa szybkość pobierania próbek wynosi około 1 cm3/min. Tylko dla próbnika tego typu można znaleźć w literaturze wystarczającą dokumentację walidacji. Względna rozszerzona niepewność pomiarów NO2 przeprowadzonych z użyciem tego typu rurkowych próbników dyfuzyjnych potencjalnie może być dla poszczególnych pomiarów niższa niż 25 %. Przy przekształcaniu danych do średnich rocznych wartości względna rozszerzona niepewność może być dalej obniżana do poziomów poniżej 15 %, co jest wynikiem redukcji niepewności przypadkowej