Zakres
W niniejszej normie:
- określono różne profile konstrukcyjne potrzebne do umieszczania, sprawdzania i utrzymania różnych budowli w pobliżu skrajni budowli;
- podano wykaz różnych czynników, jakie należy brać pod uwagę przy wyznaczaniu skrajni budowli;
- określono metodologię, jaka ma być przyjęta do obliczeń różnych profili konstrukcyjnych wynikających z tych czynników;
- podano wykaz zasad określania odległości pomiędzy osiami torów;
- podano wykaz zasad, które należy stosować przy budowie peronów;
- podano wykaz zasad określania skrajni odbieraka prądu;
- podano wykaz postanowień potrzebnych do obliczeń skrajni budowli określonych w katalogu.
Dla określonej skrajni uwzględniono wolną przestrzeń przeznaczoną do utrzymania bezpieczeństwa i umożliwienia ruchu pojazdów szynowych, jak również zasady obliczeń i sprawdzania w celu wymiarowania pojazdów do ruchu bez zakłóceń po jednym lub kilku zarządach infrastruktury.
W normie określono metodologie zapewnienia zgodności skrajni między infrastrukturą a taborem.
W normie określono zakresy odpowiedzialności stron:
a) dla infrastruktury:
1) przestrzeń bezpieczeństwa dla skrajni;
2) utrzymanie;
3) monitoring infrastruktury.
b) dla pojazdów szynowych:
1) zgodność eksploatowanych pojazdów z określoną skrajnią;
2) ciągłe utrzymanie tej zgodności.
Skrajnie uwzględnione w niniejszych normach zostały opracowane w ramach ich stosowania na kolejach europejskich. Inne sieci, takie jak sieć kolei regionalnych, lokalnych, miejskich, podmiejskich mogą stosować regulacje dotyczące skrajni określone w niniejszej normie. Mogą być one zobowiązane do stosowania określonych metod, szczególnie w przypadku gdy:
- używany jest określony tabor (na przykład pociągi metra, tramwaje i temu podobne pojazdy poruszające się po dwóch szynach);
- używany jest inny zakres promieni łuków;
- inne, itp.
Katalog podany w niniejszej normie zawiera tylko wybrane skrajnie i nie jest wyczerpujący.
