PN-C-04633-3:1994 - wersja polska

Metoda jest stosowana do oznaczania ogólnego węgla organicznego w zakresie od 0,3 do 1000 mg/l, wyższe stężenia mogą być oznaczane po uprzednim rozcieńczeniu próbki. Polega ona na utlenianiu węgla organicznego, znajdującego się w próbce wody lub ścieków do dwutlenku węgla przez spalanie w wysokiej temperaturze w obecności katalizatora lub naświetlaniem promieniami UV i oznaczenia wytworzonego dwutlenku węgla spektrofotometrycznie w podczerwieni lub po redukcji do metanu chromatograficznie z detekcją płomieniowo - jonizacyjną. Alternatywnie można oznaczyć ogólny węgiel oraz ogólny węgiel nieorganiczny i z różnicy ogólny węgiel organiczny. Metoda ta jest szczególnie zalecana dla próbek, w których OWN jest mniejszy od OWO. Metoda nie umożliwia oznaczania lotnych związków organicznych