Zakres
Niniejsza Norma Międzynarodowa określa procedurę ustalania, czy występuje dostrzegalna sensorycznie różnica, czy podobieństwo między próbkami dwóch produktów. Metoda ta jest procedurą wyboru przymusowego. Niniejszą metodę stosuje się do określania występowania różnicy pojedynczej cechy sensorycznej lub kilku cech.
Niniejsza metoda jest statystycznie bardziej efektywna niż test duo-trio (opisany w ISO 10399), lecz jej przydatność jest ograniczona do produktów wykazujących efekt silnego przenoszenia i/lub utrzymywaniem się smakowitości.
Metodę stosuje się nawet wtedy, gdy nie jest znany charakter różnicy [tj. nie określa ona wielkości ani kierunku różnicy pomiędzy próbkami, ani nie wskazuje, która z cech jest odpowiedzialna za różnicę]. Metodę tę stosuje się tylko dla produktów jednorodnych.
Metoda jest przydatna do:
a) określania czy
1) występuje dostrzegalna różnica (metoda trójkątowa różnicowa), lub
2) nie występuje dostrzegalna różnica (metoda trójkątowa podobieństwa) kiedy, na przykład, wprowadzono pewne zmiany w składzie produktu, w jego wytwarzaniu, pakowaniu, przenoszeniu lub przechowywaniu;
b) selekcji, szkolenia i monitorowania oceniających.
