PN-EN ISO 305:2019-07 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono dwie metody oznaczania stabilności termicznej produktów i związków na bazie homopolimerów i kopolimerów chlorku winylu (określanych po prostu jako PVC w poniższym tekście) w zależności od stopnia odbarwienia, które występuje, gdy są narażone, w postaci arkusza, na podwyższone temperatury. Metodami tymi są:
- Metoda A: metoda łaźni olejowej
- Metoda B: metoda piecowa
Metody te mają szczególne zastosowanie do określania odporności PVC na degradację pod wpływem ciepła, co ocenia się na podstawie zmiany barwy po różnych czasach ogrzewania w znormalizowanych warunkach. Wyniki są jedynie porównawcze i mogą być niezadowalające, gdy testowane są kolorowe materiały PVC.
Czasy stabilności podane przez te dwie metody mogą nie być podobne i nie mogą być użyte do celów bezpośredniego porównania.