PN-EN ISO 2566-1:2022-06 - wersja angielska

Niniejszy dokument obejmuje metodę przeliczania wydłużeń procentowych otrzymanych po rozerwaniu w temperaturze pokojowej na próbkach o różnych proporcjonalnych i nieproporcjonalnych długościach pomiarowych na inne długości pomiarowe. Wzór (1), na którym oparto te przeliczenia, jest uważany za miarodajny, jeżeli stosuje się go do wyrobów ze stali niestopowych, manganowych, molibdenowych i chromomolibdenowych o wytrzymałości na rozciąganie w zakresie 300 N/mm2 do 700 N/mm2 w stanie po walcowaniu na gorąco, po walcowaniu na gorąco i normalizowanym lub innego rodzaju wyżarzania; w stanie odpuszczonym lub nie odpuszczonym. Przeliczenia te nie dotyczą: a) wyrobów stalowych po przeróbce plastycznej na zimno; b) wyrobów stalowych hartowanych i odpuszczonych; c) wyrobów ze stali austenitycznych. Przeliczeń tych nie stosuje się gdy długość pomiarowa próbki przekracza 25 S0 lub jeżeli stosunek szerokości próbki do jej grubości przekracza 20.