PN-EN ISO 18134-3:2015-11 - wersja angielska

Ta część normy ISO 18134 opisuje metodę oznaczania wilgoci w próbce do analizy metodą suszenia próbki w suszarce. Norma jest przeznaczona do stosowania w analizie ogólnej próbek zgodnie z normą ISO 147801. Metoda opisana w tej części ISO 18134 odnosi się do wszystkich biopaliw stałych. Zawartość wilgoci w biopaliwach stałych (w stanie roboczym) jest zawsze podawana w odniesieniu do całkowitej masy próbki do badań (stan mokry).
Ponieważ biopaliwa o małych rozmiarach ziaren są bardzo higroskopijne, zawartość wilgoci w nich zależy od zmiany wilgotności atmosfery, a w związku z tym, zawartość wilgoci w próbce analitycznej powinna być zawsze oznaczana jednocześnie, gdy odważa się porcje do innych oznaczań analitycznych, np. wartości opałowej, węgla, azotu.
Uwaga: Termin zawartość wilgoci, gdy jest stosowany dla materiałów biomasowych, może być mylący, gdyż nieprzetworzona biomasa często zawiera różne ilości lotnych związków (ekstraktów), które mogą odparować podczas oznaczania zawartości wilgoci metodą suszenia w suszarce.