Zakres
W niniejszej części ISO 15156 opisano ogólne zasady i podano wymagania i zalecenia dotyczące doboru i kwalifikowania stali niestopowych, niskostopowych i żeliw eksploatowanych w urządzeniach używanych w przemyśle naftowym i gazowniczym oraz w instalacjach odsiarczania gazu w środowisku zawierającym H2S, w którym awaria tych urządzeń może stworzyć zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa zarówno publicznego jak i personelu lub zagrożenie dla środowiska. Niniejszą normę można wykorzystać podczas podejmowania działań mających na celu uniknięcie kosztownych skutków zniszczenia urządzeń przez korozję. Niniejsza norma uzupełnia, ale nie zastępuje, wymagań dotyczących materiałów podanych w odpowiednich zaleceniach projektowych, normach lub przepisach. Niniejsza część ISO 15156 dotyczy odporności tych stali na uszkodzenia, które mogą być powodowane pękaniem naprężeniowym siarczkowym (SSC) i podobnymi zjawiskami związanymi z pękaniem wodorowym ukierunkowanym według naprężeń (SOHIC) oraz pęknięć w strefie osłabionej (SZC). Niniejsza część ISO 15156 dotyczy także odporności tych stali na pękanie wywołane wodorem (HIC) i jego możliwego przekształcenia w pękanie schodkowe (SWC). Niniejsza część ISO 15156 odnosi się tylko do powstawania pęknięć. Nie ujęto w niej zagadnień związanych z korozją ubytkową materiałów lub korozją miejscową. W Tablicy 1 podano niekompletny wykaz urządzeń, których dotyczy niniejsza część ISO 15156 z dopuszczalnymi wyjątkami. Niniejszą część ISO 15156 stosuje się podczas kwalifikacji i doboru materiałów do wyposażenia zaprojektowanego i wytworzonego przy zastosowaniu konwencjonalnych kryteriów konstrukcji sprężystych. W przypadku zastosowania kryteriów konstrukcji plastycznych (np. konstrukcji w których uwzględniono odkształcenia lub stany graniczne) patrz ISO 15156 1:2009, Rozdział 5. W Załączniku A zamieszczono wykaz stali niestopowych i niskostopowych odpornych na SSC, a w A.2.4 podano wymagania dotyczące używania żeliw
