PN-EN ISO 13935-1:2014-06 - wersja angielska
Bez VAT:
93,50 PLN
Z VAT:
115,01 PLN
Tekstylia -- Właściwości wytrzymałościowe szwów wykonanych na płaskich wyrobach włókienniczych i w gotowych wyrobach tekstylnych -- Część 1: Wyznaczanie maksymalnej siły zrywającej szew z zastosowaniem metody paska
Zakres
W EN ISO 13935 podano metody wyznaczania maksymalnej siły zrywającej szew w przypadku siły działającej prostopadle do niego. W niniejszej części normy opisano metodę znaną jako metoda paska.
Uwaga: W części 2 normy EN ISO 13935 opisano metodę znaną jako metoda grab. Informacyjne powołania - patrz Bibliografia.
Niniejsza metoda znajduje głównie zastosowanie dla tkanin, łącznie z tkaninami, które wykazują cechy rozciągliwości nadane im poprzez zastosowanie włókien elastomerowych lub mechaniczną albo chemiczną obróbkę. Może być stosowana dla płaskich wyrobów wytwarzanych innymi technikami. Nie jest stosowana dla geotekstyliów, włóknin, płaskich wyrobów włókienniczych powleczonych, tkanin z włókien szklanych i płaskich wyrobów wykonanych z włókien węglowych lub tasiemek poliolefinowych (patrz Bibliografia).
Szwy mogą być pobrane z wyrobów gotowych lub przygotowane na próbkach płaskich wyrobów włókienniczych zależnie od ustaleń zainteresowanych stron.
Metodę tę można stosować tylko dla szwów prostoliniowych, a nie dla szwów krzywoliniowych.
W metodzie wymagane jest stosowanie maszyn wytrzymałościowych o stałym przyroście wydłużenia (typ CRE).
