PN-EN ISO 13934-1:2013-07 - wersja angielska
Bez VAT:
117,30 PLN
Z VAT:
144,28 PLN
Tekstylia -- Właściwości płaskich wyrobów przy rozciąganiu -- Część 1: Wyznaczanie maksymalnej siły i wydłużenia względnego przy maksymalnej sile metodą paska
Zakres
W niniejszej części normy ISO 13934 określono sposób wyznaczania maksymalnej siły i wydłużenia względnego przy maksymalnej sile dla płaskich wyrobów włókienniczych z wykorzystaniem metody paska. Niniejsza metoda jest stosowana głównie dla tkanin, łącznie z tkaninami, które wykazują właściwości elastyczne nadane w wyniku obecności włókien elastomerowych, mechanicznej lub chemicznej obróbki. Może być również stosowana dla tekstyliów produkowanych innymi technikami. Metoda nie jest zasadniczo stosowana do geotekstyliów, włóknin, płaskich wyrobów powleczonych, tkanin z włókien szklanych, tkanin z włókien węglowych oraz z tasiemek poliolefinowych. W metodzie wyznacza się maksymalną siłę i wydłużenie przy maksymalnej sile dla aklimatyzowanych próbek roboczych w warunkach klimatu normalnego do badania oraz dla próbek roboczych w stanie mokrym. Metoda ograniczona jest do użytkowania maszyn wytrzymałościowych o stałym przyroście wydłużenia (CRE).