PN-EN ISO 12922:2013-05 - wersja polska

W niniejszej Normie Międzynarodowej określono minimalne wymagania dla nieużywanych cieczy hydraulicznych trudnopalnych i o podwyższonej odporności ogniowej, do układów hydrostatycznych i hydrodynamicznych w ogólnych zastosowaniach przemysłowych. Nie odnosi się do zastosowań lotniczych lub wytwarzania mocy, dla których znajdują zastosowanie inne wymagania. Dostarcza wytyczne dla dostawców i użytkowników końcowych cieczy, które są mniej niebezpieczne oraz producentów elementów układów hydraulicznych, w których będą one stosowane.

Z kategorii objętych ISO 6743-4, w której sklasyfikowano różne typy cieczy używanych w układach hydraulicznych, tylko następujące zostały szczegółowo przedstawione w niniejszej Normie Międzynarodowej: HFAE, HFAS, HFB, HFC, HFDR i HFDU.

Typy HFAE, HFAS, HFB, HFC i HFDR są “trudnopalnymi” cieczami zdefiniowanymi przez ISO 5598. Większość cieczy HFDU, wykazujących poprawioną odporność na spalanie w porównaniu z olejami mineralnymi, wykracza poza tą definicję i właściwsze jest określanie ich jako cieczy o podwyższonej odporności ogniowej.