PN-EN ISO 10052:2021-12 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono uproszczone metody pomiarów w warunkach terenowych:
a) izolacyjności od dźwięków powietrznych między pomieszczeniami,
b) izolacyjności od dźwięków uderzeniowych stropów,
c) izolacyjności od dźwięków powietrznych ściany zewnętrznej, oraz
d) poziomów dźwięków w pomieszczeniach pochodzących od urządzeń wyposażenia technicznego.
Metody opisane w niniejszym dokumencie mają zastosowanie podczas pomiarów w pomieszczeniach mieszkalnych lub w pomieszczeniach o porównywalnych wymiarach, nie większych niż 150 m3.
Tą metodą uzyskuje się wartości izolacyjności od dźwięków powietrznych, izolacyjności od dźwięków uderzeniowych i izolacyjności ściany zewnętrznej, które są zależne od częstotliwości (pasma oktawowe). Wartości te mogą być zamienione na wartości jednoliczbowe, charakteryzujące właściwości akustyczne, z zastosowaniem ISO 717-1 oraz ISO 717-2. W przypadku izolacyjności akustycznej z zastosowaniem twardych/miękkich źródeł dźwięku wyniki podawane są jako maksymalny poziom uderzeniowy A. W przypadku hałasu od urządzeń wyposażenia technicznego wyniki są podawane bezpośrednio w postaci poziomów dźwięku A lub C.