Zakres
Niniejsza część normy IEC 60099 zawiera informacje, wskazówki i zalecenia dotyczące zasad doboru i stosowania ograniczników przepięć, które będą eksploatowane w systemach trójfazowych z nominalnym napięciem powyżej 1 kV. Norma ma zastosowanie do beziskiernikowych ograniczników przepięć z warystorami z tlenków metali określonych w IEC 60099-4, do ograniczników zawierających zarówno szeregową, jak i równoległą strukturę iskiernikową – o napięciu znamionowym 52 kV i poniżej, jak zdefiniowano w IEC 60099-6 oraz ograniczników przepięć z tlenków metali z zewnętrzną szeregową przerwą iskrową do napowietrznych linii przesyłowych i rozdzielczych (EGLA), jak określono w normie IEC 60099-8. W Załączniku J omawiane są niektóre aspekty dotyczące ograniczników przepięć starego typu: iskiernikowych z warystorami z węgliku krzemu SiC.
Napięcie obniżone ograniczników przepięć jest głównym parametrem, któremu większość użytkowników poświęca wiele uwagi podczas wyboru ich typu i klasyfikacji. Typowe maksymalne wartości napięcia obniżonego podano w Załączniku F. Jest jednak prawdopodobne, że w przypadku niektórych systemów lub w niektórych krajach, wymagania w zakresie niezawodności funkcjonowania systemu oraz jego projektowania są na tyle jednoznaczne, że zalecenia niniejszej normy mogą prowadzić do określenia wąskich zakresów parametrów ograniczników. W tym przypadku użytkownik ograniczników, nie jest zobowiązany do stosowania całego wprowadzonego w normie procesu do każdego nowego obiektu, a zasady wyboru parametrów ograniczników wynikające z dotychczasowej praktyki mogą być nadal stosowane.
Załączniki H i I prezentują porównania i obliczenia pomiędzy starą klasyfikacją rozładowania linii, a nową klasyfikacją odnoszącą się do ładunku.
