Zakres
Niniejsza część IEC 60099 nie jest normą obowiązkową, jednak zawiera informacje, wskazówki i zalecenia dotyczące zasad doboru i stosowania ograniczników przepięć, które będą eksploatowane w systemach trójfazowych z nominalnym napięciem powyżej 1 kV. Norma ma zastosowanie do beziskiernikowych ograniczników przepięć z warystorami z tlenków metali określonych w IEC 60099-4, do ograniczników zawierających zarówno szeregową, jak i równoległą strukturę iskiernikową – o napięciu znamionowym 52 kV i poniżej, jak zdefiniowano w IEC 60099-6 oraz ograniczników przepięć z tlenków metali z zewnętrzną szeregową przerwą iskrową do napowietrznych linii przesyłowych i rozdzielczych (EGLA), jak określono w normie IEC 60099-8. W Załączniku H omawiane są niektóre aspekty dotyczące ograniczników przepięć starego typu: iskiernikowych z warystorami z węgliku krzemu (SiC).
Zasady koordynacji izolacji dla systemu elektroenergetycznego są podane w normach IEC 60071 i IEC 60071-2. Zasadniczo proces koordynacji izolacji polega na zarządzaniu ryzykiem zmierzającym do zapewnienia bezpiecznej, niezawodnej i ekonomicznej budowy i działania sieci elektroenergetycznych wysokiego napięcia oraz podstacji. Zastosowanie ograniczników przepięć pozwala na osiągnięcie poziomu izolacji systemu i sprzętu z jednoczesnym zachowaniem akceptowalnego ryzyka i optymalnego rachunku ekonomicznego
Wprowadzono analityczne modelowanie i symulację stanów przejściowych systemu elektroenergetycznego mające na celu dalszą optymalizację poziomu izolacji urządzeń. Dobór ograniczników staje się coraz bardziej istotny w projektowaniu systemów elektroenergetycznych i ich eksploatacji. Należy pamiętać, że niezawodność systemu zasilania i urządzeń zależy od przyjętego przez użytkownika marginesu bezpieczeństwa w zakresie projektowania i doboru urządzeń oraz ograniczników przepięć.
Obniżone napięcie ograniczników przepięć jest ważnym parametrem, któremu większość użytkowników poświęca wiele uwagi podczas wyboru ich typu i napięcia znamionowego. Maksymalne wartości napięcia obniżonego typowych ograniczników przepięć podano w Załączniku F. Jest jednak prawdopodobne, że w przypadku niektórych systemów lub w niektórych krajach, wymagania w zakresie niezawodności funkcjonowania systemu oraz jego projektowania są na tyle jednoznaczne, że zalecenia niniejszej normy mogą prowadzić do określenia wąskich zakresów parametrów ograniczników. W tym przypadku użytkownik ograniczników, nie jest zobowiązany do stosowania całego wprowadzonego w normie procesu do każdego nowego obiektu, a zasady wyboru parametrów ograniczników wynikające z dotychczasowej praktyki mogą być nadal stosowane.
