Zakres
Niniejszą Normę Europejską stosuje się do określenia wymagań dotyczących projektowania i montażu instalacji uziemiających instalacji elektroenergetycznych w sieciach prądu przemiennego o napięciu nominalnym wyższym niż 1 kV i częstotliwości znamionowej do 60 Hz włącznie, tak aby zapewnić bezpieczeństwo i prawidłowe funkcjonowanie dla użytkowania zgodnego z przeznaczeniem.
W celu interpretacji niniejszej normy uznaje się, że instalacja elektroenergetyczna jest jednym z następujących obiektów:
a) stacja elektroenergetyczna, również stacja elektroenergetyczna do zasilania trakcji elektrycznej;
b) instalacje elektryczne na maszcie, słupie i wieży;
aparaty rozdzielcze i/lub transformatory zlokalizowane poza zamkniętym obszarem ruchu elektrycznego;
c) elektrownia (lub więcej elektrowni) zlokalizowana(-ych) w jednym miejscu;
instalacja obejmuje jednostki generatorowe i transformatorowe wraz z przynależną aparaturą rozdzielczą i wszystkimi elektrycznymi układami pomocniczymi. Nie obejmuje połączeń pomiędzy elektrowniami zlokalizowanymi na różnych terenach;
d) układ elektroenergetyczny fabryki, zakładu przemysłowego lub innego obiektu przemysłowego, rolniczego, handlowego lub publicznego.
Instalacja elektroenergetyczna obejmuje, między innymi, następujące urządzenia:
– elektryczne maszyny wirujące;
– aparaturę łączeniową;
– transformatory i dławiki;
– przekształtniki;
– kable;
– systemy oprzewodowania;
– baterie;
– kondensatory;
– instalacje uziemiające;
– budynki i ogrodzenia, które stanowią część zamkniętych obszarów ruchu elektrycznego;
– powiązane systemy ochrony, sterowania i układy pomocnicze;
– duży dławik bezrdzeniowy.
UWAGA Na ogół norma dotycząca elementu danego urządzenia ma pierwszeństwo przed niniejszą normą.
Niniejsza Norma Europejska nie ma zastosowania do projektowania i montażu instalacji uziemiających w następujących przypadkach:
– linie napowietrzne i podziemne pomiędzy oddzielnymi instalacjami;
– trakcja elektryczna;
– instalacje i wyposażenie dla górnictwa;
– instalacje lamp fluorescencyjnych;
– instalacje na statkach i instalacje morskie;
– urządzenia elektrostatyczne (np. elektrofiltry, urządzenia lakiernicze);
– stanowiska badawcze;
– urządzenia medyczne, np. aparaty rentgenowskie.
Niniejsza Norma Europejska nie ma zastosowania do wymagań dotyczących prowadzenia prac pod napięciem na instalacjach elektrycznych.
