Zakres
W niniejszej części EN 196 opisano metodę oznaczania w cemencie zawartości chromu(VI) rozpuszczalnego w wodzie.
Opisana metoda wzorcowa składa się z dwóch etapów: procedury ekstrakcji oraz analizy przefiltrowanego przesączu. Wytyczne podane dla innych procedur ekstrakcji są przydatne do badań przesiewowych w zakładowej kontroli produkcji lub do innych celów, lecz w przypadku sporu bądź niespełnienia ustalonego limitu stosuje się tylko metodę wzorcową. Metoda wzorcowa ma alternatywę tam, gdzie przefiltrowany przesącz może być poddany lub nie poddany etapowi utleniania. Określono kryteria, według których wybierana jest właściwa procedura. Inne procedury instrumentalne mogą być stosowane do analizy przesączu, pod warunkiem że były wzorcowane w odniesieniu do analiz przesączu z zastosowaniem procedury wzorcowej. W przypadku sporu należy stosować tylko procedurę wzorcową.
W Załączniku A ustalono normatywną procedurę, według której należy postępować, w przypadku gdy niniejsza metoda użyta jest jako podstawa oceny zgodności cementu w odniesieniu od limitu ustalonego w Rozporządzeniu (EC) Nr 1907/2006.
W niniejszej części EN 196 opisano metodę, którą stosuje się do cementów. Metoda może mieć szersze zastosowanie, ale wymaga zweryfikowania w stosunku do każdego produktu z osobna. Wytyczne dotyczące możliwości stosowania niniejszej Normy Europejskiej do oznaczania zawartości chromu(VI) rozpuszczalnego w wodzie w preparatach zawierających cement podano w Załączniku B.
Załączniki C i D zawierają informacje o innych procedurach badania bazujących na ekstrakcji zaczynu, a zatem odbiegających od zachowania się cementu w zwykłych warunkach stosowania. Mogą być one wykonane z uwzględnieniem bądź bez uwzględniania procesów utleniania. Zaleca się, aby stosując, aby stosujący tę metodę byli świadomi, że wyniki z użyciem tych metod mogą być znacząco różne od tych otrzymywanych metodą wzorcową. W przypadku sporu bądź niezgodności ze spełnieniem ustalonego limitu stosuje się tylko procedurę wzorcową.
Załącznik E zawiera wytyczne dotyczące metody oznaczania nadmiaru zawartości środka redukującego w cemencie stosowanej w systemie zakładowej kontroli wewnętrznej, w niektórych krajach. Zaleca się, aby producenci stosujący taką wewnętrzną metodę kontroli zabezpieczali sobie trafność wyników przez porównanie z badaniami metodą wzorcową.
