Zakres
Niniejsza Norma Europejska ma zastosowanie do rurociągów o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP) powyżej 16 bar, przeznaczonych do przesyłu przetworzonego, nietoksycznego i niekorozyjnego gazu ziemnego, zgodnego z EN ISO 13686, lądowymi systemami dostawy gazu, w których: - elementy rurociągów są wykonane z niestopowych lub niskostopowych stali węglowych; - elementy rurociągów są łączone spawaniem, połączeniami kołnierzowymi lub mechanicznymi; - rurociąg nie jest zlokalizowany wewnątrz posesji z obiektami handlowymi lub przemysłowymi, jako integralna część procesu przemysłowego, z wyjątkiem rurociągów i urządzeń zasilających takie obiekty; - temperatura projektowa systemu wynosi od -40 °C do 120 °C włącznie. Norma ta ma zastosowanie do lądowych systemów rurociągowych od pierwszego punktu przekroczenia, co stanowi zwykle przyjęty zespół rozgraniczający pomiędzy lądem i morzem, np. - pierwszy zawór odcinający; - początek zbocza szelfu morskiego; - powyżej oznakowania wysoka woda/niska woda na stałym lądzie; - wyspa. Norma ta ma również zastosowanie do systemu rurociągowego z punktem początkowym nabrzeżnym również wtedy, gdy części systemu rurociągów na lądzie stałym przekraczają fiordy, jeziora itd. Niniejsza norma nie ma zastosowania do rurociągów istniejących przed publikacją niniejszej Normy Europejskiej ani do ich modyfikacji. Systemy dostawy gazu objęte niniejszą normą zaczynają się za stacją pomiarową producenta gazu. Funkcjonalne rozgraniczenie systemu rurociągowego na terenie zakładu będzie określone dla każdego przypadku oddzielnie. Zasadniczo będzie to bezpośrednio za pierwszą armaturą odcinającą instalację. W niniejszej normie opisano również wymagania mechaniczne dla układów rurowych w stacjach o maksymalnym ciśnieniu roboczym powyżej 16 bar. Wymagania spawalnicze są opisane w specjalnej normie dotyczącej zastosowania spawania w systemach dostawy gazu EN 12732. Wymagania funkcjonalne dla stacji podano w: EN 1776, EN 1818-5, EN 12186 i EN 12583
