Zakres
Niniejsza Norma Europejska określa metody szacowania materiałowych poziomów dźwięku wytwarzanych w budynkach przez urządzenia wyposażenia technicznego budynku (źródeł) pochodzących z pomiarów wykonanych w warunkach laboratoryjnych. Dane można wykorzystać w sposób wyjaśniony w załączniku D, jako dane wejściowe dla EN 12354-5, lub w pewnych warunkach dla normy EN ISO 12354-2, do obliczania poziomów ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez ten sam sprzęt podczas instalacji w budynkach. Dane mogą być również wykorzystane do porównania skuteczności produktów, jak wyjaśniono w załączniku E.
Odnośnie dokumentu przewidywanie materiałowych poziomów dźwięku wytwarzanych w budynkach przez urządzenia wyposażenia technicznego budynku (EN 12354-5), niniejsza Norma Europejska obejmuje instalacje sanitarne, wentylację mechaniczną, instalacje ogrzewania i chłodzenia, sprzęt serwisowy, windy, zsypy na śmieci, kotły, wentylatory, pompy i inne dodatkowe urządzenia wyposażenia technicznego budynku oraz napędzane silnikami drzwi garażowe; może ona być również stosowana do innego urządzenia załączonego lub zainstalowanego w budynkach. Jednak niniejsza norma jest do tej pory ograniczona do źródeł stacjonarnych.
Niniejsza znowelizowana Norma Europejska:
— określa metody pomiarów laboratoryjnych w celu określenia danych wejściowych źródła wymaganych do obliczenia mocy zainstalowanego źródła, n.p. prędkość odblokowania urządzenia, siła zablokowania urządzenia, mobilność urządzenia;
— dotyczy urządzeń, które mogą być podłączone do izolowanych płyt w laboratorium. W przypadku urządzeń, takich jak systemy rur lub pobudzanych lekkich schodów [16], które są połączone z co najmniej dwoma elementami budowlanymi (ściana i podłoga), określono sprzężony system płyt odbiorczych, który wymaga użycia metody mocy zastępczej. Późniejsza metoda może być również stosowana w warunkach in situ, gdy sprzęt, taki jak podnośniki, może być badany tylko w warunkach in situ;
— określa ekspresję mocy źródła zainstalowanego dla wszystkich warunków mobilności źródło-odbiornik, w tym ciężkich i lekkich elementów budowlanych. Moc ta jest stosowana jako dane wejściowe w EN 12354-5, która pozwala przewidzieć materiałowe poziomy ciśnienia dźwięku generowane przez źródło zainstalowane na miejscu w budynku
— określa metodę obliczania materiałowej mocy generowanej przez urządzenia zamontowane na dwóch referencyjnych stanowiskach badawczych (odpowiednio na ciężkich i lekkich konstrukcjach); oba wyniki będą informować producentów o różnicy w wydajności urządzenia pomiędzy tymi dwoma wspólnymi, ale bardzo różnymi sytuacjami;
— nie określa obecnie żadnej metody badań mocy akustycznej źródła emitowanej drogą powietrzną. Jeżeli pomiary mocy akustycznej źródła emitowanej drogą powietrzną są wymagane, należy odnieść się do EN ISO 3740 do EN ISO 3747 i zastosować takie same warunki montażu i działania jak w metodzie stosowanej w EN 15657.
