Zakres
1.1 W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania konstrukcyjne dotyczące wentylatorów zaprojektowanych do Grupy II G (grup wybuchowości IIA, IIB i wodoru) kategorii 1, 2 i 3 oraz Grupy II D, kategorii 2 i 3, przeznaczonych do użytku w atmosferach wybuchowych
UWAGA 1 Warunki pracy dla wentylatorów różnych kategorii zastosowane w niniejszej Normie Europejskiej zdefiniowano w Rozdziale 4.
UWAGA 2 W niniejszym dokumencie nie podano wymagań technicznych dla wentylatorów kategorii 1 D. Gdy pyłowe atmosfery wybuchowe są regularnie przetłaczane, wymagane są środki zabezpieczenia przed wybuchem, jak opisano w EN 1127-1, jeśli takie szczególne użycie jest konieczne.
1.2 Niniejsza Norma Europejska nie ma zastosowania do wentylatorów grupy I (wentylatory dla górnictwa), wentylatorów chłodzących lub wirników elektrycznych maszyn wirujących, wentylatorów chłodzących lub wirników silników spalinowych.
UWAGA 1 Wymagania dla wentylatorów grupy I są podane w EN 1710.
UWAGA 2 Wymagania dla części elektrycznych są uwzględnione w powołanych normach dla urządzeń elektrycznych.
1.3 W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania dotyczące projektowania, konstruowania, badania i znakowania kompletnych wentylatorów przeznaczonych do użytku w atmosferach potencjalnie wybuchowych w powietrzu zawierającym gazy, pary, mgły i/lub pyły. Atmosfery te mogą występować we wnętrzu (przetłaczana atmosfera (palna lub nie)), na zewnątrz lub we wnętrzu i na zewnątrz wentylatora.
1.4 Niniejsza Norma Europejska ma zastosowanie do wentylatorów pracujących w atmosferze otoczenia i w normalnych warunkach atmosferycznych na wlocie, dla których:
— ciśnienie bezwzględne mieści się w zakresie od 0,8 bar do 1,1 bar,
— temperatura mieści się w zakresie od – 20 °C do + 60 °C,
— maksymalne stężenie objętościowe tlenu wynosi 21 %,
— oraz przyrost energii aerodynamicznej jest mniejszy niż 25 kJ/kg.
UWAGA 1 25 kJ/kg odpowiada 30 kPa przy gęstości 1,2 kg/m3 na wlocie.
Niniejsza Norma Europejska może również być przydatna do projektowania, konstruowania, badania i znakowania wentylatorów przeznaczonych do użytku w atmosferach o parametrach wykraczających poza powyższe granice lub gdy konieczne jest zastosowanie innych par materiałów. W takim przypadku ocena ryzyka zapłonu, zapewnione zabezpieczenie przed zapłonem, dodatkowe badania (jeśli konieczne), oznakowanie producenta, dokumentacja techniczna i instrukcje dla użytkownika powinny jasno przedstawiać i wskazywać przydatność urządzenia do warunków, na jakie może być narażony wentylator.
Niniejsza Norma Europejska nie dotyczy wentylatorów będących integralną częścią silników Diesla, pojazdów lub silników elektrycznych.
UWAGA 2 W przypadku stosowania w treści normy powołań niedatowanych, stosuje się ostatnie wydanie
