Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania i badania dotyczące budowy, funkcjonowania i bezpieczeństwa gazomierzy ultradźwiękowych klasy 1,0 i klasy 1,5 zasilanych bateriami (dalej nazywanych miernikami), mających przyłącza jednokróćcowe współosiowe lub dwukróćcowe. Gazomierze te są stosowane w gospodarstwach domowych do pomiaru objętości rozprowadzanych paliw gazowych drugiej i/lub trzeciej rodziny, jak podano w EN 437, przy maksymalnym ciśnieniu roboczym nieprzekraczającym 0,5 bar, przy maksymalnych rzeczywistych strumieniach objętości do 10 m3/h w zakresie temperatury otoczenia minimum od –10 °C do +40 °C i przy minimalnej rozpiętości temperatury gazu 40 K. Niniejszą Normę Europejską stosuje się do mierników, których element pomiarowy oraz rejestrator(-y) są zamknięte w tej samej obudowie.
Niniejszą Normę Europejską stosuje się do mierników z wbudowanym korektorem temperatury, lub bez tego korektora, które są instalowane w miejscach, w których wibracje i wstrząsy mają małe znaczenie, oraz w
− miejscach zamkniętych (wewnątrz lub na zewnątrz z zabezpieczeniem określonym przez producenta) przy
kondensującej wilgoci lub przy niekondensującej wilgoci
lub, jeśli zostało to określone przez producenta,
− miejscach otwartych (na zewnątrz bez jakiejkolwiek osłony) przy kondensującej wilgoci lub przy
niekondensującej wilgoci
i w miejscach z zakłóceniami elektromagnetycznymi.
Jeżeli nie postanowiono inaczej, wszystkie ciśnienia podane w niniejszej Normie Europejskiej oznaczają nadciśnienie.
Gdy do badań przedłożono więcej niż jeden typ miernika, wówczas wymagane jest zbadanie każdego typu miernika w odniesieniu do niniejszej Normy Europejskiej.
Rozdziały 1 do 15 i Załącznik C dotyczą tylko projektowania i badania typu.
UWAGA W Załączniku A określono wymagania dotyczące wytwarzania.
